|
::O pracy i służbie
* * *
Zmobilizowałem cały zapał, aby nauczyć was właściwego odnoszenia się do służby, ponieważ przez służbę wyraża się miłość. Miłość dzięki służbie wzrasta. Miłość rodzi się w brzuchu służby.
(Dyskurs z 4.10.1970 r.)
* * *
Służcie, ponieważ jest to zgodne z waszymi wewnętrznymi potrzebami, ponieważ czerpiecie z tego radość. Kiedy słyszycie, że pacjent może odzyskać zdrowie dzięki lekarstwu, na które go nie stać, kiedy lekarz oświadcza, że aby uratować mu życie, trzeba je szybko podać, nie wahajcie się pożyczyć lub ofiarować potrzebną sumę.
(Dyskurs z 4.10.1970 r.)
* * *
Służ ludzkości tam, gdzie mieszkasz. Służba ta nie polega na zamiataniu ulic, sprzątaniu świątyń czy karmieniu ubogich. Prawdziwa służba to uczciwe wywiązywanie się ze swych obowiązków. Pracuj jak należy, odpowiednio do wynagrodzenia, jakie otrzymujesz. To jest służba dla narodu. (...) Umacniaj w sobie wiarę w Boga. Powtarzając jedynie Jego imię, nie osiągniesz spokoju umysłu. Spokój zapewni ci bezinteresowna praca (sewa) połączona z głęboką wiarą.
"Sai Ram" 24/1999, s. 26
* * *
Nie czyń rozróżnień pomiędzy Bogiem i sobą, pracą dla Niego i pracą dla siebie. Pracuj z przekonaniem, że ty i Bóg to jedno. Wtedy nawet drobne czynności nabiorą głębszego znaczenia. Wielkość leży w drobiazgach. Oczywiście, że sprzątanie ulic i odwiedzanie chorych w szpitalach to szlachetne czyny, ale służenie Bogu nie ogranicza się do takich czynności. Prawdziwa sadhana to wywiązywanie się ze swoich obowiązków. Jeżeli w imię duchowej praktyki zaniedbujesz je, przez co twoja praca nie jest warta pieniędzy, które za nią otrzymujesz, oszukujesz rząd. Prawdziwa służba Bogu polega na uczciwym wywiązywaniu się z obowiązków. Praca w biurze też jest taką służbą. Każdą czynnością będziesz służył Bogu, jeśli przestaniesz klasyfikować działanie na "twoje" i "boskie".
"Sai Ram" 25/1999, s. 13
* * *
Człowiek powinien służyć nie z myślą o tym, że wyświadcza innym przysługę, ale ze świadomością, że spłaca swój dług u Boga. Każdy, nawet najdrobniejszy akt służby, zmniejsza ten dług. Nie proście o stanowiska czy autorytet. Uświadomcie sobie, że ciało zostało wam dane, byście służyli bliźnim. Ten, kto naprawdę służy, jest prawdziwym liderem. Uświęcajcie swoje życie przez wstąpienie na ścieżkę służby i spłacanie długu zaciągniętego u Boga.
"Sai Ram" 29/2000, s. 6-7
* * *
Rozwijajcie w sobie duchową miłość i całym sercem służcie bliźnim. Służenie innym umocni w was miłość i uszlachetni charakter. Poświęćcie ciało, umysł i zmysły służeniu innym. Głównym zadaniem ludzkiego ciała jest praca dla dobra innych, a nie rozwijanie nienawiści, zazdrości i egoizmu, który u ludzi bywa groźniejszy niż u zwierząt. Zawsze wykorzystujcie ten cudowny dar, jakim jest ludzkie ciało, dla bezinteresownej służby inspirowanej miłością.
"Sai Ram" 29/2000, s. 33
* * *
Włącz się w życie społeczeństwa jako człowiek szlachetny. Pomagaj każdemu. Wiesz, po co masz ręce? Żebyś mógł jeść? Masz je po to, żebyś służył innym. Ozdobą twoich rąk jest miłosierdzie. Wiesz, po co masz głos? Nie po to, byś śpiewał najnowsze przeboje. Nie po to, byś krytykował lub oskarżał innych, ale po to, żebyś wyśpiewywał imię Boga. Taka pieśń jest najpiękniejszym naszyjnikiem i uświęca twój głos. Wiesz, po co masz intelekt? Czy po to, żebyś hodował ego? Intelekt winien doprowadzić cię do kontemplacji Boga i doświadczania Go. Musisz zaangażować każdy narząd ciała i każdy zmysł w święte działanie.
"Sai Ram" 25/1999, s.19
|
