Od człowieczeństwa do boskości
Dyskurs Bhagawana Śri Sathya Sai Baby wygłoszony 20.11.1995 r.
na VI Światowej Konferencji Organizacji Śri Sathya Sai Sewa w Prasanthi Nilajam
Boskie ucieleśnienia miłości!
Na całym świecie ludzie są narażeni na różne trudności. Gdy uda się rozwiązać jeden problem,
pojawiają się następne. Przyczyną tej sytuacji jest brak właściwych
relacji między jednostką a społeczeństwem.
Na samym początku musimy dostrzec cztery podmioty. Pierwszy to moc,
która może rozwiązać każdy problem w jednej chwili. To parameszti
(najwyższa jaźń). Drugim bytem jest sriszti (świat przejawiony), trzecim
- samaszti (zbiorowość - społeczeństwo lub społeczność), a czwartym -
wjakti (jednostka). Te cztery podmioty nie są oddzielnymi bytami. Ciało
składa się z różnych narządów, które pełnią różne funkcje, lecz są
nieodłączną częścią jednego ciała. Dla przykładu, ręka ma dłoń, która ma
palce. Wszystkie są nierozerwalnie związane. Podobnie, należy uświadomić
sobie podstawową rolę parameszti. Dopiero wtedy można pojąć tajemnicę
stworzenia. Gdy uda się to zrobić, jasne stanie się znaczenie
społeczeństwa. Wówczas będzie można zrozumieć rolę jednostki.
Jak rozpoznać parameszti? Przez rozwijanie świętych cech i wielbienie
parameszti (najwyższej jaźni) jednostka zrozumie tajemnicę sriszti
(stworzenia) i znaczenie społeczeństwa. Jeśli dzisiaj chcecie pojąć
prakriti (przyrodę lub świat zjawiskowy), musicie zrozumieć samaszti
(społeczeństwo). Pojęcie samaszti obejmuje wszystkie organizacje
społeczne. Samaszti (społeczność) składa się z grupy ludzi. Ich jedność
jest niezbędna dla urzeczywistnienia boskości.
Dla przykładu weźmy tę konferencję. Zgromadzili się tutaj ludzie z
różnych krajów, wyznań i kultur. Jaki wspólny, jednoczący czynnik
sprawił, że tu przybyli? To wiara w zasady Sai. Wszyscy oni próbują
znaleźć jedność w różnorodności. Aby krzewić jedność, należy zrozumieć
pojęcie samaszti (wspólnego działania). Istnieją trzy zasady, których
należy przestrzegać w tym działaniu: Satjam brujat - mów prawdę,
prijam brujat - mów to, co jest miłe, na brujat satjam aprijam - nie
mów prawdy, która jest nieprzyjemna. Prawda ma najwyższe znaczenie,
niezależnie od tego, czy rozważamy moralność, życie doczesne czy postęp
duchowy. Z punktu widzenia etyki musicie mówić prawdę. W kontekście
ziemskiego życia musicie mówić to, co jest miłe. Z perspektywy duchowej
musicie unikać tego, co nie jest przyjemne, nawet jeśli jest to prawdą.
Bhagawadgita uczy, że nie należy wypowiadać słów, które powodują
ekscytację, lecz mówić prawdę, która jest zarówno przyjemna, jak i szlachetna.
Podobnie w wedancie są trzy pojęcia odnoszące się do tego, co stanowi
prawdę: paramarthika, wjawaharika i pratibhasika.
Paramarthika odnosi się do Najwyższego, wjawaharika - do ziemskiej
egzystencji, a pratibhasika obejmuje to, co powstaje w wyniku
nałożenia się tego, co fizyczne, na to, co duchowe. Wszystkie trzy
zasady nie różnią się od siebie. Są tym samym w trzech różnych
postaciach, podobnie jak ocean, fale i piana. Ten sam chłód i smak, jaki
istnieje w oceanie, znajduje się też w fali i pianie.
Gdy rozważacie sprawy związane ze światem, używacie pojęcia wjawaharika.
Gdy rozpatrujecie doświadczenia odnoszące się do umysłu, nazywacie je
paramarthika (dotyczące boskości). Sprawy związane z myślami to
pratibhasika. Określenia są różne, ale leżąca u ich podstaw prawda jest
jedna i ta sama.
Pierwszym krokiem do poznania natury boskości jest zrozumienie procesów
społecznych. Wychodząc od parameszti (boskości), zrozumiecie sriszti
(stworzenie), staniecie się świadomi samaszti (społeczeństwa lub
społeczności) i pojmiecie rolę wjakti (jednostki). Procesy rozumienia
są ze sobą nierozłącznie związane. Bez jednostki nie może istnieć
społeczeństwo. Bez społeczeństwa stworzenie nie ma znaczenia. Chociaż w
języku wedanty używano różnych pojęć, aby określić różne poziomy
świadomości, to ten proces zjednoczenia można w pełni opisać mówiąc, że
jednostka przechodzi od poziomu społecznego do kosmicznego, a później do boskiego.
Związek między człowiekiem a Bogiem należy właściwie zrozumieć. Bóg jest
samaszti (wszechobejmującą całością). Człowiek musi doświadczyć jedności
z tym, co uniwersalne, które nazwano Wiśwa-wirat-swarupą (kosmiczną
formą boskości). Wszystkie istoty, jakie tu widzicie, są przejawieniem
kosmicznej formy. Oznacza to, że wszyscy są z natury boscy. Z powodu
obsesji na punkcie odrębności jednostki nie dostrzega się kosmicznej
esencji. Zapomnijcie o sobie i rozpoznajcie swoją duchową esencję.
Przywiązanie do ciała sprawia, że człowiek traci pokój.
Człowiek zbadał wszystko w świecie zewnętrznym, ale nie poznał własnej
prawdziwej natury. W rezultacie stworzył bhinnatwam (podziały). Gdy
tylko pozna swoją prawdziwą jaźń, nie będzie miał już poczucia
rozdzielenia. Rozpozna jedność wszelkiego życia.
Dlaczego odbywa się ta konferencja? W tym kontekście bardzo ważne są
trzy rzeczy. Po pierwsze, jakie cechy powinni mieć członkowie
Organizacji Sai? Ich serca muszą być spokojne jak księżyc. Ich umysły
muszą być czyste jak masło. Ich mowa musi być słodka jak miód. Godnym
członkiem Organizacji staniesz się dopiero wtedy, gdy będziesz miał
serce spokojne jak księżyc, umysł czysty jak masło, a mowę słodką jak
miód. Gdy zdobędziesz te trzy cechy, osiągniesz boskość.
W Bhagawadgicie Kriszna radzi Ardżunie, aby porzucił wszystkie dharmy
(obowiązki, kodeksy postępowania) i znalazł schronienie w nim. Dharmy,
jakie należy porzucić, dotyczą ciała i są przyczyną niezliczonych
zmartwień. Miłość Sai skutecznie rozpuszcza wszelkie zmartwienia.
(Bhagawan zaśpiewał pieśń w telugu opisującą zmartwienia, jakich zaznają
ludzie od narodzin do śmierci.) Dopóki nie zrozumiecie działania natury,
wszystko będzie zmartwieniem. Lecz gdy je zrozumiecie, zawsze będziecie
szczęśliwi. To zrozumienie będzie was prowadzić do świadomości parameszti
(boskości). Gdy tylko natura boskości stanie się zrozumiała, wszystkie
doświadczenia będą pełne błogości, tak jak cukier jest pełen słodyczy i
występuje w różnych słodyczach.
Zrozumcie, że boskość, która istnieje we wszystkich i wszędzie, jest
taka sama. Tę prawdę głosi wedanta. Obecnie naukowcy dochodzą do tego
samego wniosku, choć mają inne podejście. Starożytni mędrcy głosili
wszechobecność Boga wiele tysięcy lat temu. Ramadas i Pothana również
podtrzymywali tę prawdę w swoich wierszach. Teraz naukowcy twierdzą, że
cały kosmos składa się z energii.
Kilka lat temu na spotkaniu w Instytucie Nauki w Bangalore pewien
naukowiec nawiązał do wieku słońca liczącego miliardy lat. Starożytni
nazywali słońce anadi, co oznacza, że trudno określić, kiedy powstało.
Czy przypisując słońcu określony wiek miliardów lat, naukowcy
powiedzieli coś bardziej znaczącego niż mędrcy? Anadi (bez początku) to
opis wieku słońca, który jest bliższy prawdy niż ten, który podają naukowcy.
Starożytni zrozumieli tajemnice stworzenia starając się zrozumieć
Parameszti (Najwyższego Stwórcę). Dzięki temu, że zrozumieli stworzenie,
poznali prawdę o społeczeństwie i jednostce. Samodociekanie jest drogą
do samorealizacji. Ukazuje, że nie jesteś ciałem, zmysłami ani umysłem.
Jesteś ich panem. Jesteś atmą (duchem). Wiedza związana z ciałem to
bhoutika dżnianam (wiedza doczesna). Wiedza, której podstawą jest umysł,
to sudżnianam (wiedza racjonalna). Wiedza pochodząca z serca to
atma dżnianam (wiedza o jaźni).
Najważniejsza kwestia, nad jaką należy zastanowić się na tej
konferencji, to jak pomóc członkom Organizacji w urzeczywistnieniu
parameszti (boskości). Pierwszym niezbędnym warunkiem osiągnięcia tego
celu jest dobre towarzystwo. Dobre towarzystwo sprzyja dobrym myślom. W
przemówieniu poprzedzającym dyskurs Bhagawana Anil Kumar mówił o
"Najnowszym Bogu". To błędne rozumowanie. Jest tylko jeden Bóg i jest On
wieczny. Dr Safaja podziękował za koce od wielbicieli z Korei. Pomimo
przebywania blisko Swamiego od wielu lat, dużo osób nie rozumie nauk
Swamiego nawet w drobnych sprawach. Gdy składacie podziękowania,
dziękujecie osobom trzecim, ale nie swoim bliskim. Gdy idziecie do kogoś
na obiad, dziękujecie gospodarzowi, ale czy ktoś dziękuje matce za
podanie jedzenia?
W Organizacji Sai nie ma "innych". Jesteśmy jedną rodziną. W Organizacji
Sai nie powinno używać się słowa "dziękuję". Jest to czysto
konwencjonalny zwrot stosowany w zwykłym świecie. Członek rodziny, który
pracuje dla rodziny, różni się od pracownika, który pracuje za
wynagrodzenie. Członkowie Organizacji Sai powinni służyć, bez
oczekiwania na nagrodę lub uznanie.
Członkowie Organizacji Sai muszą dokładać starań, by się doskonalić,
również dzięki uczestnictwu w tej konferencji. Nie przejmujcie się
przeszłością. Skoncentrujcie się na teraźniejszości. Od tej chwili
wszyscy powinniście podążać szlachetną drogą. Nie pozwalajcie sobie na
wzajemną zazdrość, nienawiść ani niechęć. Postępujcie zgodnie z zasadą:
"Zawsze pomagaj, nigdy nie krzywdź".
Tłum. Bogusław Posmyk
Źródło: www.sathyasai.org/sites/default/files/pages/study-guides/studyguide-unity.pdf
(from www.sssbpt.info/ssspeaks/volume28/sss28-33.pdf)
|