Ucieleśnienia boskiej atmy! Ludzkie życie jest szlachetne, święte i
cenne. Sposobem na uświadomienie sobie tej prawdy jest poczucie, że
jesteście częścią boskości. Jedynie istoty ludzkie otrzymały możliwość
doświadczenia tej prawdy. Dlatego obowiązkiem każdego człowieka jest
dążyć do jej urzeczywistnienia.
Ludzkie ciało składa się z pańczabhutów (pięciu żywiołów) i pańczakoszy
(pięciu powłok). Są to powłoki: annamaja (pożywienia), pranamaja
(energii życia), manomaja (umysłu), widżnianamaja (intelektu) i
anandamaja (błogości). Jedynie ludzie posiadają pięć powłok, pozostałe
gatunki istot żywych mają tylko pierwsze trzy. Człowieka opanowało
przywiązanie do doczesnych pragnień, które wywołują różnego rodzaju
iluzje związane z trzema gunami (sattwą, radżasem i tamasem). Aby
osiągnąć wyzwolenie, musi on porzucić te pragnienia. Umysł jest
przyczyną zarówno zniewolenia, jak i wyzwolenia. Człowiek osiągnie
wyzwolenie wyłącznie dzięki kontroli umysłu.
Każdy szczyci się ciałem, umysłem i intelektem, zapominając o
mieszkającej w jego wnętrzu atmie, która jest podstawą ich wszystkich.
Atma nie rodzi się ani nie umiera. To korzeń drzewa podtrzymujący
gałęzie, liście, kwiaty i owoce. Atma jest opoką, na której opiera się
gmach życia.
Wedy głoszą, że człowiek może osiągnąć nieśmiertelność przez tjagę
(wyrzeczenie), a nie przez czyny, bogactwo czy potomstwo, ani w inny
sposób. Czego należy się wyrzec? Trzeba wyrzec się swoich złych cech.
Dzisiaj ludzie tylko żyją w ludzkiej postaci, lecz mają mnóstwo
zwierzęcych cech. Aby ukazać swoją wrodzoną boską naturę, muszą rozwijać
miłość do Boga, strach przed grzechem i przestrzegać sanga niti
(moralności w społeczeństwie). Jeśli ludzie będą lękali się grzechu i
kochali Boga, nie pozwolą sobie na niemoralne czyny. Tym samym w
społeczeństwie automatycznie zapanuje moralność. Urodzić się jako istota
ludzka i prowadzić życie zwierzęcia jest bez sensu.
Boga można poznać tylko przez doświadczenie, a nie w drodze
eksperymentów. Do tego celu konieczna jest sadhana. Ludzie zajmujący się
odkrywaniem kosmosu nie podejmują najmniejszego wysiłku, by odkryć w
sobie boskość. Jaki jest pożytek z prowadzenia eksperymentów służących
odkrywaniu przestrzeni kosmicznej, jeśli z oddaniem nie pielęgnuje się
ludzkich cech i nie praktykuje się takich podstawowych wartości, jak
okazywanie szacunku matce, ojcu i nauczycielowi? Każdy musi postępować
zgodnie z zasadą: "Zawsze pomagaj - nigdy nie krzywdź". Każdy
wykształcony człowiek z pokorą i z czystym sercem musi angażować się w
bezinteresowną służbę dla społeczeństwa.
Wszelkie wyróżnienia akademickie, a nawet wykonywanie praktyk duchowych,
są niewiele warte, jeśli w sercu nie ma miłości. W sanskrycie serce
nazywa się "hridaja". Termin ten składa się z dwóch słów: 'hri' i 'daja'
(współczucie). Boga określa się jako Hridajawasi (wewnętrzny mieszkaniec
serca). Miłość i współczucie są obecne w każdym człowieku. Każdy musi
dzielić się swoją miłością z innymi. Niedzielenie się własną miłością
jest całkowitą niewdzięcznością wobec społeczeństwa, któremu
zawdzięczasz wszystko. Musisz nieograniczenie dawać swoją miłość innym i
otrzymywać miłość w zamian. Oto głębokie znaczenie ludzkiego życia.
Tłum. Dawid Kozioł
Źródło: www.sssbpt.info/ssspeaks/volume27/sss27-16.pdf
(is)
