Uważajcie służbę człowiekowi za służbę Bogu
Dziś jest święto Ugadi (Nowy Rok Telugu). Żegnamy miniony rok i witamy
nowy. Mamy nadzieję, że w nowym roku nasze działania będą znaczące.
Modlimy się, aby ten nowy rok przyniósł wszystkim długowieczność,
zdrowie i dobro. Przyjemne przeżycia i nieprzyjemne wspomnienia roku
minionego pozostające w umyśle zawierają wiele dobrych lekcji. Dokonując
przeglądu minionego roku można sobie uświadomić, ile czasu spędziło się
samolubnie, a ile przeznaczyło na służenie.
Człowiek osiągnął pewien postęp fizyczny i naukowy, ale moralnie upadł.
Co jest przyczyną tego upadku? Jedyne przyczyny to egoizm, samolubstwo,
niewiedza i awidja (brak mądrości). Obecnie za każdą myślą, słowem i
czynem człowieka stoi samolubstwo. Osoby szukające radości wyzwolenia
powinny spalić je w ogniu dżniany (duchowej mądrości). W przeciwnym
razie człowiek nie ma przyszłości.
Nie marnujcie czasu, który jest cenny. Ucieka szybko. Czas życia
przypomina porowaty garnek. Nie uświadamianie sobie tego to ignorancja.
Dobrze wykorzystujcie czas rozpoznając to, co jest w życiu ludzkim
trwałe i prawdziwe.
Pielęgnujcie poczucie jedności
W naszym kraju jest 564 000 małych wiosek. Ich stan jest godny
pożałowania. Ludzie żyjący w miastach muszą zaangażować się w służbę
społeczną i pomagać swoim bliźnim. To z powodu samolubstwa stajecie się
bezużyteczni dla innych. Żywicie wszelkiego rodzaju nadzieje i w końcu
zostajecie oszukani. Ludzie głoszą milion rzeczy, ale nie stosują w
życiu ani jednej.
Przemawiamy "Bracia i Siostry". Czujemy, że wszyscy jesteśmy braćmi. Ale
nawet prawdziwi bracia wykłócają się o majątek i wnoszą spory do Sądu
Najwyższego. Zamiast więc myśleć, że jesteśmy braćmi i siostrami,
powinniśmy pielęgnować wyższe duchowe poczucie jedności. Jedynie wtedy
nabiera znaczenia ojcostwo Boga i braterstwo ludzi. Dzisiaj jest święty
dzień Ugadi. W tym dniu nie wystarczy włożyć nowe ubranie i ucztować.
Zapoczątkujcie nowy ruch, aby zaznaczyć nowy rok. Ludzie we wsiach nie
mają żadnych udogodnień medycznych i edukacyjnych. Nie mają wody pitnej
ani sanitariatów. Wielu z nich nie ma co jeść. Dostarczcie im te
udogodnienia i dzięki temu uświadomcie sobie boskość. Potrzeba ludzi
czynu, a nie tych, którzy tylko mówią. Nasz Bharatabhumi (Indie) to
karma bhumi (kraj działania). Karma to starania, wysiłek. Ten święty
kraj jest również znany ze swej miłości do Boga.
Używajcie pieniędzy, aby pomagać ludziom w nieszczęściu
Dzisiaj nasze życie jest splamione przez pragnienie pieniędzy. Majątek
wprawia człowieka w odurzenie i czyni go szalonym. Pieniądze są
niezbędne, ale muszą mieć granice. Ich nadmiar może być szkodliwy.
Trudniejsze jest właściwe wydawanie pieniędzy niż ich zarabianie.
Jeszcze trudniejsze jest ich pilnowanie. Te trudności mogą przynieść
korzyści - zróbcie dobry użytek z pieniędzy pomagając mieszkańcom wsi i
ludziom dotkniętym nieszczęściem. To nie Dhana mulam idam dżagat -
pieniądze są podstawą całego świata, ale Dharma muulam idam dźagat -
prawość jest podstawą całego świata. Jeśli rosną pieniądze, wzrasta
również niepokój. Pieniądze niosą ze sobą smutek. Bogaty człowiek jest
nękany z trzech stron - przez rząd, krewnych i złodziei. Tylko Bóg zna
cierpienia bogacza.
Ci, którzy gromadzą majątek dla swoich synów, sami cierpią niedostatek i
rujnują też życie synów. Dlatego oddawajcie pieniądze na cele
dobroczynne i sprawcie, że będą użyteczne. Członkowie Organizacji Sathya
Sai muszą dotrzeć do każdej wioski i poprawiać los wiejskiego ludu. Oto
nowe wyzwanie dla członków tego zrzeszenia.
Wraz z wami odwiedzę każdą wioskę i będę służył wszystkim wieśniakom,
bez rozróżniania na kasty, wyznania, rody czy klasy społeczne.
Chciałbym, żeby organizacje Sathya Sai podejmowały od dziś
przedsięwzięcia pomocy dla wsi; żeby udawały się do każdej wioski i
zapewniały oświatę i pomoc medyczną. Medytacja i pokuta są przydatne
jedynie dla samego siebie, natomiast przez poświęcenie działa się dla
dobra świata. Upaniszady mówią o poświęceniu jako jedynym sposobie na
zbawienie - Tjagenajke amrutattwamanasu - nieśmiertelność osiąga się
jedynie przez poświęcenie. Życzę więc, aby członkowie organizacji Sathya
Sai rozwijali ducha poświęcenia i dostarczyli mieszkańcom wsi podstawowe
rzeczy, niezbędne w życiu. We wioskach wciąż liczy się moralność i
uczciwość. Mam nadzieję, że wszyscy bogaci ludzie postarają się
polepszyć sytuację na wsi.
Czy święto oznacza jedynie noszenie na sobie nowych ubrań i jedzenie
słodyczy? Pozbądźcie się starych wyobrażeń i przyswajajcie nowe idee.
Słodko-gorzkie jedzenie podawane w dzień Ugadi oznacza, że powinno się
jednakowo przyjmować przyjemność i ból.
Studentów należy szkolić, aby służyli na obszarach wiejskich. W naszym
kraju jest obecnie około 200 milionów dzieci. Spośród nich 40% nie ma
podstawowych rzeczy, potrzebnych w życiu. Nie można siedzieć cicho,
kiedy w społeczeństwie dokoła jest tyle problemów. Powinniśmy poświęcić
dżapę i sadhanę i podźwignąć tych ludzi dzięki służbie i poświęceniu.
Powinniśmy uświadomić sobie, że dżana sewa to dżanardhana sewa -
służenie społeczeństwu to służenie Bogu, a manawa sewa to
Madhawa sewa - służenie ludziom to służenie Bogu.
Wszyscy powinniście ślubować w ten dzień Nowego Roku, że będziecie
służyć wiejskiemu ludowi w miarę swoich możliwości. To wasz święty
obowiązek istniejący ponad różnicami polityki, kast i wyznań. Takie
poczucie wzmacnia wiara w siebie i równowaga w obliczu radości i smutku.
Mówimy, że jesteśmy wszyscy dziećmi Bharatu. Jednak w jaki sposób
podtrzymujemy kulturę Bharatu? Kultury nie da się podtrzymać bez
odpowiedniej wiary. Wiara oraz pewność siebie są konieczne dla postępu
duchowego. Mając nadzieję, że będziecie uważali służbę wioskom za służbę
Bogu, daję wam moje błogosławieństwa.
Tłum. Grzegorz Leończuk
red. Bogusław Posmyk
Źródło: Sanathana Sarathi, marzec 2011
(isdk)
