Drodzy studenci!
Dzisiaj wysłuchaliście sprawozdań z działań służebnych
przeprowadzonych przez Posłańców Sathya Sai. Jak wykazali
przedstawiciele biura (we wcześniejszych wystąpieniach na tym
spotkaniu), kobiety przez całe swoje życie pracują pod dużą presją.
Pracując w trakcie studiów znajdują się pod opieką rodziców. Później
przechodzą pod opiekę swoich mężów i teściów. Gdy są dorosłe, biorą
odpowiedzialność za swoje dzieci.
Mimo tych ograniczeń i powinności potrafiły przestrzegać
zasad przyswojonych w koledżu, podjąć działania służebne i nieustannie
rozwijać swoje stowarzyszenie Posłańców Sathya Sai. Bez względu na to,
czy ktoś jest studentem, czy nie, powinien być zawsze wdzięczny za dobra
otrzymane od innych. Największą wartością, jaką powinien posiadać każdy
człowiek, jest wdzięczność. Bez niej człowiek przestaje być człowiekiem.
Ponieważ w dzisiejszych czasach ludzie przestali pielęgnować
wdzięczność, stali się ofiarami wielu chorób.
Kara boga słońca za niewdzięczność
Do oddawania czci bogu słońca wykorzystuje się pewne mantry
(przywołujące różne atrybuty bóstwa). Wśród imion intonowanych ku chwale
boga słońca są: Himaghnaja nama (pokłony dla tego, który topi śnieg!),
Tamaghnaja nama (pokłony dla tego, który usuwa mrok), Kritaghnaja
nama (pokłony dla tego, który niszczy niewdzięczność). Boga słońca
pozdrawia się pierwszymi dwoma imionami jako tego, który roztapia śnieg
i rozprasza ciemność. Trzecie imię określa go jako porzucającego tych,
którzy zapominają o uczynionym dla nich dobru.
W jaki sposób bóg słońca opuszcza niewdzięczników? Wedy
głoszą, że słońce wyłoniło się z oczu kosmicznej formy Boga
(Wirat-puruszy). Jego promienie rozświetliły oczy człowieka. Gdy mantra
oznajmia, że bóg słońca odchodzi od niewdzięcznika, jej wewnętrzne
znaczenie polega na tym, że słońce oślepia tego człowieka i odbiera mu
zdolność widzenia. W dzisiejszych czasach ludzie niewdzięczni błąkają
się jak niewidome, czyli nieświadome istoty pozbawione realnej
możliwości widzenia. Dlatego każdy człowiek powinien pielęgnować w sobie
poczucie wdzięczności.
Byłe studentki koledżu w Anantapur, gdy po skończeniu
studiów podjęły pracę, postanowiły ofiarować Swamiemu swoją pierwszą
miesięczną pensję w dowód wdzięczności. Takich byłych studentek jest
kilka tysięcy. Wiele z nich nawet po wyjściu za mąż regularnie
przyjeżdża do Bhagawana i często przywozi ze sobą swoich mężów i dzieci.
Taki rodzaj oddania wynika z ich głębokiego poczucia wdzięczności.
Przez cały ubiegły rok angażowały się one w rozmaite
działania służebne z powodu swojego oddania dla Swamiego. Z okazji 60.
urodzin Bhagawana na wsi powstało 60 domów dla ubogich. To zapał i duch
poświęcenia byłych studentek stworzył tę budowę.
Ofiarowujcie nie pieniądze, lecz miłość
Chcąc ofiarować Bhagawanowi swoje pierwsze miesięczne
zarobki, byłe studentki przywiozły ze sobą w zeszłym roku setki tysięcy
rupii. Ich miłość jest bezcenna. Majątek ma wartość, lecz miłość jest
bezcenna. Najcenniejszą rzeczą jest wasza wdzięczność. Wystarczy jeśli
pielęgnujecie to uczucie. Nie ma potrzeby, abyście składały tego rodzaju
ofiarę z pieniędzy.
Nawet teraz przywiozły ze sobą czeki na setki tysięcy rupii
(jako ofiara dla Swamiego). Lecz tym, czego od was oczekuję, jest wasza
miłość. Wystarczy mi, jeśli przestrzegacie zasad Instytutu Sathya Sai,
gdziekolwiek jesteście.
Jeśli po ślubie wasi teściowie będą was darzyli wielkim
szacunkiem jako dziewczęta, które odebrały wykształcenie w Instytucie
Sathya Sai, a wasi mężowie uświadomią sobie, że mieli wyjątkowe
szczęście żeniąc się z dziewczętami wykształconymi w Instytucie, będzie
to dla mnie wystarczająca nagroda. Tym, co musicie mi ofiarować, jest
dobre imię, które potraficie zdobyć. Musicie dać przykład wzorowej
kobiecości. Musicie przekazać dzieciom właściwe ideały. Tylko wtedy
Indie osiągną prawdziwą pomyślność. Nie ma nic wspanialszego, niż być
przykładną matką i kobietą o dobrej reputacji.
Drogie studentki!
Pragnę, abyście poświęcały się służbie społecznej na wsiach,
prowadziły zajęcia edukacyjne dla dzieci i świadczyły wszelką potrzebną
służbę ludziom starszym. Zwracam wam czeki, abyście mogły wykorzystać
pieniądze na te działania służebne. Błogosławię was wszystkie (Swami
oddał czeki przewodniczącej stowarzyszenia).
Pielęgnujcie wdzięczność
Nie ofiarowujcie mi takich pieniężnych datków w przyszłości.
Podejmijcie czyste działania z czystym sercem i zyskajcie dobre imię.
Tym, co musicie mi ofiarować, jest dobre imię, jakie zdobyłyście. Jako
studentki tego Instytutu powinnyście zaskarbić sobie uznanie społeczeństwa.
Nie przynoście złej sławy Instytutowi swoim zachowaniem w
świecie zewnętrznym. Nie ma to większego znaczenia, jeśli nie
przsparzacie Instytutowi dobrego imienia, ale w żadnych okolicznościach
nie możecie mu przynosić złej sławy. Nawet jeśli nie zdołacie pomóc
innym, nie wyrządzajcie im krzywdy.
Studentki powinny o tym pamiętać. Nie tylko studentki, lecz
wszyscy aspiranci duchowi powinni z wdzięcznością pielęgnować dobro,
jakie uczynili im inni i zawsze pamiętać o każdej formie pomocy, jaką
otrzymali. Jedynie ci, którzy wiodą takie pełne wdzięczności życie, będą
mogli odnaleźć w nim szczęście i spokój.
Pragnę, abyście wszystkie nieustannie myślały o Bogu, nadal
świadczyły służbę społeczną, prowadziły wzorowe życie rodzinne oraz
cieszyły się spokojem i szczęściem. Takie jest moje błogosławieństwo dla
was wszystkich.
(Dyskurs wygłoszony w audytorium Purnaczandra po ofiarowaniu Swamiemu przez byłe studentki żeńskiego koledżu Śri Sathya Sai w Anantapur czeków na znaczne kwoty.)
tłum. Dawid Kozioł
red. Iwona Piotrowska
Źródło: www.sssbpt.info/ssspeaks/volume24/sss24-30.pdf
