Przestrzeganie moralności w codziennym życiu,
wypełnianie boskością wszystkich czynów i myśli związanych z codziennym
życiem oraz dochowywanie wierności ideałom - wszystko to razem stanowi
kulturę. Obecnie studenci nie dokładają niezbędnych starań, aby
zrozumieć świętość i wartość tej kultury. Samskrit, samskriti, samskara
- wszystkie te terminy zostały zaczerpnięte od słów sam i krit.
Bharatija samskriti (kultura indyjska) jest połączeniem czystości,
boskości, wspaniałości i piękna. To połączenie znajduje odbicie w
zawodach sportowych i grach.
Zmagania sportowe pomagają zawodnikom doświadczyć radości
Choć nawyki żywieniowe i zwyczaje spędzania wolnego
czasu różnią się w różnych krajach, duch harmonii i jedności
przejawiający się w zawodach sportowych jest zadowalającym przykładem
dla wszystkich. Charakterystyczną cechą zmagań sportowych jest to, że
zapomina się o wszelkich różnicach, a ludzie biorą w nich udział w
boskim duchu przyjaźni i koleżeństwa. Zawody sportowe pomagają
zawodnikom nie tylko poprawić swoją kondycję fizyczną, ale też
doświadczyć radości.
Jednak studenci nie powinni poprzestać na uświadomieniu
sobie takich korzyści. Oprócz ciała fizycznego człowiek posiada drugie
ciało. Jest to ciało subtelne, zwane także umysłem. Równie istotne jest
pielęgnowanie czystości umysłu, jak i rozwijanie wielkoduszności.
Prawdziwe człowieczeństwo rozkwita tylko wtedy, gdy ciało, umysł i dusza
rozwijają się harmonijnie.
Zapał i wysiłek, jaki wykazujecie w zawodach sportowych,
powinien również przejawiać się w sferze moralności i duchowości.
Musicie starać się doświadczyć boskości, która przenika świętą kulturę
Bharatu.
Kultura Bharatijów nie jest owocem ciasnych idei i
ideałów. Wypełniają ją głębokie, wzniosłe i szlachetne myśli. Loka
samasta sukhino bhawantu! - niech wszyscy ludzie będą szczęśliwi!, oto
chwalebna maksyma Bharatu.
W Purusza Sukta znajduje się modlitwa, którą często
intonują studenci, lecz nie rozumieją w pełni jej znaczenia. Sahana
wawatu; sahana bunaktu; sahawirjam karawawahaj. Jakie jest wewnętrzne
znaczenie tej mantry? "Wzrastajmy razem w harmonii, cały czas żyjmy w
przyjaźni, razem roztaczajmy światło, które otrzymaliśmy w wyniku
naszego dociekania. Żyjmy w zgodzie, bez konfliktów. Rozwijajmy wspólnie
korzyści płynące z naszych zdolności i umiejętności". Takie jest
głębokie wewnętrzne znaczenie tego wedyjskiego hymnu.
Chwała sanskrytowi, matce wszystkich języków!
W wielu europejskich językach występuje duża ilość słów
pochodzących z sanskrytu. Angielskie słowa: 'matka', 'ojciec', 'brat'
wywodzą się od słów łacińskich, które zostały zaczerpnięte z
następujących sanskryckich wyrazów: matru, pitru i bratru. Tak
więc angielski jest jak wnuczka, łacina jest córką, a sanskryt - matką
wielu języków. Sanskryt cieszy się przywilejem bycia sędziwą matką dużej
liczby języków.
Wybitny francuski uczony Louis Renou spędził wiele lat w
Indiach badając język sanskrycki. W przeddzień powrotu do swojej
ojczyzny wydał wielkie pożegnalne przyjęcie z udziałem dużej grupy
nauczycieli i studentów. Na tym spotkaniu Louis Renou zalał się łzami,
odczuwając smutek z powodu zbliżającego się wyjazdu. Przyszedłszy do
siebie powiedział, że jest mu bardzo przykro, że musi opuścić Indie.
"Hindusi uważają nieśmiertelny sanskryt za 'martwy' język. Instytucje
edukacyjne i studenci nie podejmują należytych starań, aby go poznać.
Mając ten nieśmiertelny język w swoim kraju nie czynią żadnych wysiłków,
aby cieszyć się jego chwałą. Nie wyobrażam sobie większego nieszczęścia"
- żalił się.
Max Mueller był drugim naukowcem, który zgłębiał
wspaniałość sanskrytu. Odnalazł ślady sanskryckiego pochodzenia w wielu
angielskich słowach. Gdy zakończył studiowanie Rigwedy, napisał wstęp do
swojego dzieła w sanskrycie, gdzie przedstawił się jako rdzenny
mieszkaniec Niemiec, który otrzymał wykształcenie na Uniwersytecie
Oksfordzkim. Stworzył sanskryckie odpowiedniki słów 'Niemcy' (Germany) i
'Oxford' ('Sarmany' i 'Gothirthapura') oraz wprowadził do tego języka
swoje imię i nazwisko - Mokshamula Bhat. Gdy wybitni uczeni i naukowcy
pochodzący z zagranicy okazują tak wielki szacunek i poważanie dla
sanskrytu, godny pożałowania jest fakt, że Hindusi nie mają tak
głębokiego respektu dla tego wspaniałego języka.
Sanskryt jest podstawą kultury Bharatijów
Cała kultura Bharatijów opiera się na sanskrycie.
Kultura oznacza to, co uświęca świat, co szerzy wspaniałość i chwałę
kraju oraz to, co pomaga człowiekowi i społeczeństwu wznieść się na
wyższy poziom egzystencji. Kultura ma swój udział w doskonaleniu życia.
Proces doskonalenia, czyli przemiany, jest niezbędny
dla poprawy użyteczności każdego przedmiotu. Dla przykładu, niełuskany
ryż trzeba zmielić i usunąć z niego łuski, zanim będzie nadawał się do
gotowania. Ten proces nosi nazwę samskriti, czyli transformacji. Oznacza
pozbycie się zbędnych elementów i zapewnienie sobie pożądanych
składników. W odniesieniu do ludzi samskriti (kultura) symbolizuje
porzucenie złych cech i pielęgnowanie cnót. Człowiekiem kulturalnym jest
ten, kto rozwinął w sobie dobre myśli i wykazuje się prawym postępowaniem.
W sanskrycie słowo 'atma' oznacza jaźń ('ja') i 'moje'. Tam gdzie
występuje 'ja' i 'moje', rozwija się silne przywiązanie. Określa się je
jako atmabhimanę, czyli przywiązanie do jaźni. Gdy wspomina się o 'ja'
nawet w odniesieniu do błahych spraw, zainteresowana nimi osoba kładzie
swoją rękę na sercu. To pokazuje, że jaźń ('ja'), o którym mowa, nie
jest ciałem, lecz duchem. Jeśli człowiek oznajmia: "Bez względu na
nieszczęścia i kłopoty, z jakimi się zmierzę, nie przestraszę się" -
ujawnia swoją wiarę w atmę, jaźń, która stanowi podstawę dla jego odwagi.
Utrzymujcie braterstwo w każdym działaniu
Niestety, w dzisiejszych czasach pielęgnuje się
przywiązanie do ciała z takim skutkiem, że poglądy człowieka stają się
ciasne i ograniczone. Trzeba uświadomić sobie, że atma (mieszkający we
wnętrzu człowieka duch) jest jedna i ta sama we wszystkich istotach.
Musicie rozwijać w sobie ducha jedności i równości. Wówczas przejawi się
obecna w was boskość, a wasza ludzka natura stanie się uświęcona i
boska. Powinniście rozwijać ducha braterstwa i chętnie współpracować w
każdym działaniu. Obecnie taka postawa dominuje w dziedzinie sportu,
chociaż czasami zdarzają się wyjątki.
Na początku zmagania sportowe i lekkoatletyczne służyły
głównie poprawie kondycji fizycznej i przeżywaniu radości. Dzisiaj
zapomniano o tych celach. Wszystko jest skomercjalizowane. Przeważa
egoizm. W konsekwencji zniknęły spokój i radość. Jeśli człowieka poprosi
się o to, by zaśpiewał, pyta: "Ile mi zapłacicie?". W dzisiejszych
meczach krykieta i tenisa w grę wchodzą setki tysięcy rupii. Gdy
zmagania sportowe stają się czymś w rodzaju biznesu, nie ma w nich
miejsca na ludzkie wartości, a spokój zostaje utracony. Dlatego ważne
jest, aby zapanowało poczucie duchowej jedności wykraczające poza
różnice narodowe, językowe i religijne. Tylko w taki sposób można
doświadczyć prawdziwej błogości.
Rola nauczycieli we wspieraniu studentów
W ciągu ostatnich pięciu dni nasi chłopcy i dziewczęta z
entuzjazmem i zapałem brali udział w grach i zawodach sportowych.
Nauczyciele także powinni uczestniczyć w tych zmaganiach, aby podtrzymać
zapał studentów. Nie mogą ograniczać się tylko do zajęć w salach
lekcyjnych. W kampusie Anantapur nauczyciele udzielili wielkiego
wsparcia studentom w realizacji ich programów zajęć i gier sportowych. W
kampusie w Brindawanie również służyli studentom pomocą w
przygotowaniach. W szkole podstawowej w Prasanthi Nilajam nauczyciele
pracowali wyjątkowo ciężko, aby nauczyć dzieci różnych gier, które
mogłyby one później zaprezentować w przepięknym programie z okazji
Święta Sportu. Nauczyciele pracowali całymi nocami, aby szybko uszyć
stroje i przygotować inne materiały potrzebne do programu. Dzięki ich
staraniom 700 małych dzieci mogło wystąpić w takim wspaniałym
przedstawieniu. Wszystko to zasługa 45 nauczycieli, którzy pełnią
ofiarną służbę, nie pobierając za to żadnego wynagrodzenia.
W następnych latach nauczyciele będą kształcić studentów
tak, aby stali się przykładnymi mieszkańcami Bharatu. W kampusie
Prasanthi Nilajam mamy dra Sundera Iyera, który sam zawsze uprawiał
gimnastykę oraz uczył wielu studentów wykonywania różnych ćwiczeń
gimnastycznych. Dzięki jego entuzjazmowi i wsparciu bardzo liczna grupa
studentów w kampusie Prasanthi Nilajam mogła zdobyć wiele nagród w
rozmaitych dyscyplinach. Jego własny występ był nadzwyczajny. Wielu jest
takich profesorów i studentów ostatniego roku jak dr Sunder Iyer. Oni
także powinni brać aktywny udział w zajęciach i w zawodach sportowych.
Na nauczycielach spoczywa wielka odpowiedzialność nie tylko dlatego, że
powinni przekonać uczniów i studentów do uczestnictwa w zmaganiach
sportowych, ale także pielęgnować w nich cechy prawych członków
społeczeństwa. Sami studenci są bardzo dobrzy. Mają dużo energii i
zapału. Brakuje im nauczycieli, którzy rozbudzaliby ich entuzjazm i
udzielili im wsparcia. Studenci powinni otrzymywać odpowiednie wskazówki
i inspirację. Jeśli to zyskają, staną się wzorem do naśladowania dla
całego świata. Nie ma co do tego żadnych wątpliwości.
Cel edukacji Sai
Na zajęciach wielu studentów otrzymuje ocenę "O" z wybranych przedmiotów
(oznacza ona zdobycie 90% punktów na egzaminie). Pomimo uzyskania tak
wysokiej oceny, ci studenci biorą udział w zawodach sportowych
potwierdzając wszystkie swoje umiejętności. Tych zdolności nie
przekazali im nauczyciele. Studenci rozwijali je w sobie dzięki swojemu
własnemu ogromnemu wysiłkowi. Podstawową przyczyną podejmowania
wszystkich tych starań jest ich miłość do Swamiego. Wszyscy przyjechali
tu dla Swamiego, a nie po to, by zyskać konkretną wiedzę. Jeśli
nauczyciele także będą służyli takim studentom za pomocnych
przewodników, jak wiele będzie można wówczas osiągnąć!
Edukacja powinna rozwijać właściwe rozumienie
Podam kolejny przykład. Pobierając nauki w szkole podstawowej, dzieci
zachowują się z wielką pokorą, są zdyscyplinowane i pełne dobroci.
Jednak gdy dochodzą do szkoły średniej, tracą niektóre z tych wartości.
Kiedy idą do koledżu, niemal wszystkie przymioty znikają! Dlaczego tak
się dzieje? W szkole podstawowej to nauczyciele wpajają im dyscyplinę i
właściwe postępowanie. Czy w wyższych klasach podejmuje się wszelkie
starania, aby przez naukę i praktykę kształtować charakter i duchowość
wśród uczniów? Czemu ma służyć prowadzenie szkół wyższych, jeśli nie
krzewieniu moralności i duchowości wśród studentów? Na świecie istnieje
mnóstwo takich instytucji. Właśnie tam trzeba przekazywać studentom
święte nauki naszej kultury. Razem z tymi zasadami należy ich uczyć
przedmiotów akademickich. Celem edukacji jest rozwój właściwego
rozumienia. Praca służy zarabianiu pieniędzy. Dzisiejsza edukacja służy
zdobywaniu pracy. Jest to niestosowne. Studenci razem z wiedzą
akademicką powinni przyswajać również kulturę.
Jedynie wtedy, gdy nauczyciele zrozumieją podstawowy cel naszych
instytucji edukacyjnych, będą mogli odnieść w nich sukces. Jeśli student
schodzi na złą drogę, ma to wpływ tylko na niego. Jednak jeśli
nauczyciel jest zły, zmarnują się setki studentów. Ze wszystkich zawodów
na świecie największym szacunkiem cieszy się zawód nauczyciela.
Nauczyciel musi przekazywać studentom to, co dla nich dobre i wzniosłe.
Na tym polega prawdziwa więź między nauczycielami a studentami. Takie
postępowanie trzeba kształtować we wszystkich naszych instytucjach
edukacyjnych.
Pragnę wam powiedzieć, że tylko Swami wie, jakie starania poczynili
nauczyciele szkoły podstawowej, aby przygotować dzieci do udziału w
programach sportowych. Pracowali przez kilka nocy, aby przygotować
stroje i inne materiały na przedstawienie. Wszystko to wykonano bez
pomocy mężczyzn. Jedna studentka z kampusu w Brindawanie pojechała do
Indonezji, aby zdobyć odpowiednie nakrycia głowy, będące częścią stroju
uczestników międzynarodowych zawodów tanecznych, przygotowanych przez
uczniów. Sami przygotowali wszystkie swoje kostiumy. To pokazuje poziom
ich entuzjazmu. Obowiązkiem nauczycieli jest rozwijać ten zapał i
inicjatywę, którą przejawiają uczniowie.
W uznaniu szczególnych starań podjętych przez nauczycieli i uczniów
szkoły podstawowej oraz kampusu uniwersyteckiego w Brindawanie,
chciałbym wręczyć im wyjątkowe puchary jako symbol mojej miłości.
tłum. Dawid Kozioł
red. Iwona Piotrowska
Źródło: www.sssbpt.info/ssspeaks/volume23/sss23-01.pdf