Człowieku, rozwijaj miłość dokonując chwalebnych czynów
i pielęgnując ducha poświęcenia.
Ujarzmij swoje demoniczne skłonności, rozwijaj boskie cechy
i prowadź doskonałe życie na tym świecie.

To wielki wstyd, że człowiek urodzony w tym olbrzymim wszechświecie ma tak ograniczony umysł. Wszechświat ten jest postacią Boga. Ponieważ Bóg jest obecny w każdym, serce człowieka powinno być obszerne jak wszechświat. Z uwagi na to, że człowiek zapomniał dziś o Bogu i jest zaplątany w doczesne życie, jego umysł jest ograniczony. Jeśli będzie rozmyślał o wszechobecnym Bogu, jego umysł również stanie się szeroki i obszerny. Człowiek powinien poszerzać w ten sposób swoje serce.

Stójcie na straży duchowego bogactwa Bharatu

Zamiast szerzyć w społeczeństwie szlachetne wzorce, człowiek krzewi ciasnotę umysłu. Każdy czyn człowieka powinien wspierać boskość, świętość i szerokie horyzonty umysłu. Dlatego mówi się, że ciało pomnożone przez nieskończoność to wirat swarupa (istota kosmiczna), umysł pomnożony przez nieskończoność równa się hirnajagarbha (złote łono świadomości). Atma razy nieskończoność to brahman.

Człowiek jest kopalnią wielkich mocy i duchowego bogactwa. Nie zdaje sobie jednak sprawy ze swoich nieskończonych mocy. Dopiero gdy uświadomi sobie, że jest częścią nieskończonej boskości, będzie mógł stać się wzorem dla społeczeństwa. Ta bezkresna boska moc jest obecna w każdym człowieku. Są trzy postaci tej boskości - paramarthika, wjawaharika i pratibhasika (całkowicie rzeczywista, oparta na doświadczeniu i złudna). One nie różnią się od siebie. We wszystkich obecna jest ta sama boskość. Bez wody nie może być fal, a bez fal nie może być piany. Podstawą piany są fale, a podstawą fal jest woda. Woda jest ta sama we wszystkich trzech - w oceanie, falach i w pianie. Podobnie, ta sama boskość jest obecna w paramarthice, wjawaharice i pratibhasice.

Człowiek powinien uczynić Boga podstawą wszystkich swoich ziemskich działań. Niestety, uważa on, że paramarthika i wjawaharika różnią się od siebie. Mówi się, że nie istnieje związek pomiędzy duchowością a doczesnym życiem. To wielki błąd. Świat nie może istnieć bez fundamentu boskości. W rzeczy samej, w doczesności tkwi duchowość. Wedy dowiodły prawdy, że ta sama boskość jest obecna w paramarthice, wjawaharice i pratibhasice.

Bharatz pokolenia na pokolenie dzieli się swoim bogactwem z innymi krajami, krzewiąc pokój i bezpieczeństwo na świecie. Od starożytnych czasów rozpowszechnia tolerancję zawartą w wedyjskim powiedzeniu: Samasta loka sukhino bhawantu - niech wszystkie istoty ze wszystkich światów będą szczęśliwe. Królowie, mędrcy i jasnowidzowie stali na straży tego duchowego bogactwa Bharatu krzewiąc tak święte wzorce. Jeśli Bharat straci swoje bogactwo duchowe, cały świat będzie zgubiony. Duchowość jest fundamentem dla wszystkich narodów. Każdy musi kiedyś wejść na drogę duchowości. Nasi starożytni królowie, mędrcy, jasnowidzowie i cnotliwe kobiety okazywali wielką ofiarność, aby podtrzymywać ten wielki ideał. Dzisiaj jednak każdy idzie swoją drogą - jedności nie ma w ogóle. A jeśli w sercu nie ma jedności, wkrada się do niego wrogość. Powinniście uważać, aby wrogość się nie pojawiała. Serce dzisiejszego człowieka jest pozbawione jedności i boskości. Ludzie prowadzą sztuczne życie. W istocie czynią je bezwartościowym, jeśli nie mają społecznej wrażliwości.

Nie ma nikogo, kto nie pragnie pić wody. Podobnie nie ma nikogo, kto nie miałby pragnień. Ale człowiek powinien rozwijać jedynie święte pragnienia. Tylko rozmyślanie o Bogu może ugasić doczesne i duchowe pragnienie człowieka. Od głodu pragnień może go uwolnić woda duchowości. Obecnie w społeczeństwie brakuje wartości moralnych, duchowych i społecznych. W dzisiejszych czasach głównym celem człowieka stała się władza i bogactwo. Jak powinno się wydawać pieniądze? W zarabianiu pieniędzy nie ma nic złego, ale należy czynić z nich dobry użytek.

Podtrzymujcie wartości ludzkie

Człowiek powinien zdać sobie sprawę ze swojej wrodzonej boskości i wykonywać uświęcone czyny. Co straciło dziś swoją wartość? Rośnie wartość warzyw, a nawet drewna opałowego. W istocie wartość wszystkiego poszła w górę - spadła tylko wartość człowieka. Co jest tego przyczyną? Człowiek stracił swoją wartość z powodu braku ludzkich wartości. Zwierzęta, nawet owady, chronią swoją wartość wykonując swoje obowiązki. Tylko człowiek niszczy swoje wartości ludzkie przez działanie sprzeczne z człowieczeństwem. W rzeczy samej, nie jest w stanie uświadomić sobie swojej własnej wartości. Poddaje w wątpliwość samo istnienie wartości ludzkich. Wartości istnieją od narodzin człowieka. Człowiek jednak o nich zapomniał. Biega za cieniem doczesności i prowadzi sztuczne życie. Jego wartość wzrośnie wielokrotnie, kiedy rozwinie w sobie wartości ludzkie.

Co znaczy sriszti (stworzenie)? Jest ono wyrazem boskiej woli. Inna nazwa stworzenia to prakriti (przyroda). Człowiek rodzi się, aby chronić boskość przyrody. Przybrał ludzkie ciało, aby zbawić się przez rozwijanie swoich sił fizycznych, umysłowych i duchowych oraz pielęgnowanie wartości ludzkich. Przede wszystkim powinien czynić wysiłki, aby rozwijać w sobie ludzkie wartości. Najważniejszą cechą człowieka jest miłość. Dzięki niej przypisuje się mu człowieczeństwo. Bardzo istotna jest dobroć. Człowiek pozbawiony dobroci, miłości, prawdy i prawości nie jest istotą ludzką - nie jest lepszy od żywego trupa.

Ludzie mówią o brahmaczarji. Co ona oznacza? Czy jest to rezygnacja z małżeństwa? Nie, nie. Prawdziwą brahmaczarją jest stałe przebywanie w obecności brahmana. Zawsze, wszędzie i w każdych okolicznościach skupiaj umysł na brahmanie. Brahmaczarin to ten, kto jest zawsze przepełniony uczuciem do brahmana (boskości). Dzieje się tak na poziomie duchowym. Powinieneś trzymać się brahmana również na poziomie doczesnym i właściwie się zachowywać. Twoje obyczaje muszą być święte, a mowa - prawdziwa. Nawet ludzie prowadzący świeckie życie mogą być nazywani brahmaczarinami, o ile ich życie jest święte. Bóg jest Ojcem, a wszyscy mężczyźni i kobiety tego świata są Jego dziećmi. Dlatego wszyscy powinni żyć jak bracia i siostry. Jeśli przyswoili takie uczucia, mogą uświadomić sobie tę prawdę również na poziomie doczesnym. Tak jak chłód jest wspólny dla piany, fal i oceanu, człowiek powinien doświadczać boskości we wszystkich trzech przejawach swego życia, a mianowicie w paramarthice, wjawaharice i w pratibhasice.

Znakiem człowieczeństwa jest dobroć

Antahkarana (wewnętrzne narzędzie) człowieka obejmuje manas (umysł), buddhi (intelekt), czittę (tworzywo umysłu) i ahamkarę (poczucie ego). Możesz zdać sobie sprawę ze swego człowieczeństwa dopiero wtedy, gdy zwiążesz swój umysł, intelekt, tworzywo umysłu i poczucie ego z boskim pierwiastkiem atmy. Dzisiaj serce człowieka pozbawione jest współczucia i dobroci. Jego serce stało się tak twarde, że gotów jest zadawać wszelki ból innym i nie okazuje żadnego współczucia tym, których dopadło nieszczęście. Twoje serce na widok cierpienia innych powinno topnieć. Oto prawdziwa dobroć. Tylko taka osoba zasługuje na miano człowieka. Dobroć to znak rozpoznawczy ludzkości. Słowo ludzkość nie ma znaczenia, gdy jest pozbawione dobroci. Nasze serce powinno być pełne współczucia, zawsze i w każdych okolicznościach. Właśnie takie święte zasady były stosowane i upowszechniane w Bharacie w czasach starożytnych. Ludzie jedynie propagują te wartości, natomiast ich nie stosują. Jedynie wtedy, gdy się je praktykuje, można doznać szczęścia. Niestety, mało kto stosuje te zasady. Wszystko, czego człowiek dowiaduje się z czytania pism świętych lub słuchania orędzi duchowych, powinien praktykować w swoim życiu i dzielić się tym z innymi. Jeśli nie jest w stanie stosować wszystkich tych świętych nauk, powinien przynajmniej przestrzegać kilku z nich.

Oto krótka opowieść. Kapitan statku musiał zejść ze swojego miejsca na mostku, aby wykonać pewne pilne zadanie. Powiedział swemu synowi: "Zostań na moim miejscu, aż powrócę". Kiedy działa wroga strzeliły w ten statek, okręt się zapalił, a wszyscy znajdujący się na nim ludzie zaczęli skakać do wody do łodzi ratunkowych, aby ocalić życie. Jeden z nich podszedł do chłopaka i powiedział, żeby odszedł z tamtego miejsca, aby ratować życie. Chłopak odparł: "Jestem gotów oddać życie, ale będę posłuszny rozkazowi ojca. Ojciec kazał mi tutaj zostać i wypełnię jego słowa". Chociaż płomienie pochłaniały cały statek, nie odszedł ze swego miejsca i poświęcił życie. Był to Casabianca, którego poświęcenie przyniosło mu wielką sławę.

Ważna jest praktyka, a nie prawienie kazań

Wartość człowieczeństwa wzrośnie jedynie wtedy, gdy człowiek wcieli w życie przynajmniej kilka dobrych rzeczy, jakich się nauczył. Ale gdy ludzie nawet nie wiedzą, że coś jest dla nich dobre, nie wprowadzają tego w życie. Z drugiej strony, bez ustanku mówią innym, co jest dobre. Jeśli pouczają innych, co jest dobre, dlaczego nie wprowadzają tego we własne życie? Po co mówią innym coś, czego nie przyjmują całym sercem? Postępowanie tego rodzaju jest sztuczne, nieprawdziwe i sprzeczne z człowieczeństwem. Rób to, co mówisz, a mów to, co myślisz. Ponieważ myśli, słowa i czyny ludzi są niezgodne ze sobą, nie potrafią doświadczać pokoju, chociaż rośnie liczba zrzeszeń duchowych. Gdzie można zdobyć spokój? Spokój jest w twoim wnętrzu; nie można go zdobyć z zewnątrz. Jeśli będziesz szedł drogą prawdomówności i prawości, zaznasz spokoju.

Jeśli naprawdę wierzysz w Boga, wiara ta odzwierciedli się w tobie w postaci spokoju. Ludzie udają, że wierzą w Boga, ale w rzeczywistości nie mają żadnej wiary. Właśnie dlatego są zawsze w szponach niepokoju i podniecenia. Powtarzają słowa: satja, dharma, śanti i prema (prawda, prawość, pokój i miłość) jak papugi, ale czy wprowadzają w życie chociaż jedną z tych wartości? Jaki jest z tego pożytek, gdy tacy ludzie wygłaszają dyskursy i kazania o wartościach ludzkich? W istocie przynoszą oni złe imię dla Sai. Sai będzie zadowolony, jeśli będziecie wcielać w życie przynajmniej jedną z tych wartości. Nie jest to trudne. Jakże łatwo mówić prawdę i przedstawiać prawdziwy stan rzeczy! (Swami pokazuje chusteczkę). Łatwo powiedzieć, że trzymam chusteczkę. Z drugiej strony, jakże trudno jest powiedzieć ludziom i przekonać ich, że w mojej dłoni jest girlanda, gdy tak naprawdę jest to chusteczka! Powiedzenie czegoś takiego jest całkowitym kłamstwem. Mówienie prawdy jest bardzo łatwe, a kłamanie jest bardzo trudne. Człowiek jednak zapomniał o tak łatwej drodze i idzie trudną oraz zdradliwą drogą nieprawdy.

Pozbądźcie się ciasnoty umysłu

To zadziwiające, że umysł człowieka jest tak ograniczony, mimo że w jego sercu (hridaji) mieszka boskość, która może ciągle się rozszerzać. Mówiąc hridaja, nie mam na myśli serca fizycznego, które ogranicza się do ciała złożonego z pięciu żywiołów. Hridaja odnosi się do boskości, która jest wszechprzenikająca, jak powiedziano w wedyjskiej sentencji: Sahasra sirsza purusza sahasraksza sahasra pad - kosmiczna istota ma tysiące głów, oczu i nóg. Do czego się to odnosi? Otóż odnosi się to do brahmana, który ma tysiące głów, oczu i stóp. Czym jest brahman? To wszechprzenikająca i zawsze rozprzestrzeniająca się boska zasada. Ciągle się rozszerza, przez cały czas. Rozszerzanie się miłości to życie, a kurczenie się miłości to śmierć. Dlatego powinniście szerzyć miłość. Z uwagi na to, że człowiek jest w zasadzie boski, a boskość jest wszechprzenikająca, wasze czyny powinny odzwierciedlać tę roztaczającą się boskość i wzbudzać w was boskie uczucia. Człowiekowi brakuje dziś tych wielkich uczuć. Cechuje go ciasnota umysłu. Czyż ograniczony umysł może pojąć zawsze rozszerzającą się boskość?

Boskość jest nieskończona. Dlatego Boga wysławia się słowami: Ananta rupaja namah - pozdrowienia dla Tego, który jest nieskończony. W tym olbrzymim wszechświecie Bóg w swej wszech-ekspansywności przenika wszystko. Zarówno to, co czuje, jak i to, co nie posiada uczuć. Ponieważ jest wszędzie, jest nazywany wszechobecnym. Ten pierwiastek wszechobecności jest znany jako brahman. Ten boski pierwiastek możesz sobie uzmysłowić, bądź też nie; wszystko zależy od twojej wiary i zasług. Jeśli twoja wiara jest prawdziwa i mocna, możesz uświadomić sobie Boga w jednej chwili. Bóg ani nie schodzi z nieba, ani nigdzie nie odchodzi. Ani nie przychodzi, ani nie odchodzi. Dla Boga nie ma czegoś takiego, jak przychodzenie czy odchodzenie - On jest wszędzie. Bóg to antarjami (mieszkaniec). Co znaczy antarjami? Antarjami to ten, który mieszka w sercu każdej istoty. Inną nazwą dla antarjami jest antaratma. Jednak moc maji (złudzenia), która powstaje z Boga, otacza Go i skrywa przed naszym wzrokiem. Chmury, które biorą swój początek w słońcu, zakrywają je. Czy słońce karze zasłaniające je chmury? Nie. Cierpliwie odczekaj trochę czasu. Chmury odejdą i słońce ponownie będzie widoczne. Źródłem wszystkiego jest boskość. Bóg jest przyczyną stworzenia, podtrzymywania i rozpadu wszechświata. Wszystko jest powiązane z Bogiem. Dlatego powinniście uważać, że wszystko jest boskie. Bóg chce od was jedynie dwóch rzeczy, mianowicie satji i dharmy. Jeśli je macie, wówczas będziecie mieli wszystko inne, a pozostałe wartości, takie jak współczucie i dobroć będą dodane. Satja i dharma to najważniejsze wartości. Wszystkie inne wartości pochodzą od tych dwóch. Człowiek powinien mieć współczucie. Współczucie jest równoznaczne z miłością. Kiedy w twoim sercu jest miłość, nienawiść nie może się tam dostać.

Szlachetne ideały są wiecznie żywe

Kama, krodha i lobha (pragnienie, złość i chciwość) to trzej wrogowie, wywołujący niezmierne cierpienia u człowieka. Pragnienie niszczy nasze dobre czyny, chciwość niszczy nasze oddanie, natomiast złość niszczy naszą mądrość. Kiedy człowiek pada ofiarą pragnienia, złości i chciwości, jego karma, upasana i dżniana (czyny, oddanie i mądrość) zostają całkowicie zniszczone. Z powodu pragnienia, chciwości i złości człowiek nie jest w stanie napełniać się dobrymi myślami i uczuciami, wykonywać dobre czyny, brać udział w nabożnych działaniach i strzec swej mądrości. Dlaczego mielibyście posiadać te trzy złe cechy, które są tak szkodliwe? Przede wszystkim pozbądźcie się ich. Człowiek może mieć pragnienia, ale nie powinny być one nieograniczone. Człowiek musi ograniczać pragnienia. Aby pozbyć się złych cech powinniście rozmyślać o Bogu. W tym olbrzymim wszechświecie człowiek powinien mieć wielkie serce. Nasze serce powinno być rozległe jak ocean. To jest prawdziwe manasarowar (duchowe jezioro). Nie można nazywać prawdziwym człowiekiem kogoś, kto nie ma wielkiego serca.

Nigdy nie powinniście poddawać się ciasnym, nietolerancyjnym uczuciom. Każdy ma wady i każdy popełnia błędy. Nie przywiązujcie do nich zbytniej wagi. Nigdy nie ustawajcie w miłości. Kiedy miłość uzna się za wiodącą zasadę w życiu, można osiągnąć wszystko. Człowiek powinien żywić wyłącznie szlachetne myśli, a nie godne pogardy wyobrażenia. Podążajcie za wielkimi ideałami i szeroko patrzcie na świat. Nawet po śmierci człowieka jego idee wciąż żyją. Szlachetne ideały żyją wiecznie. Ciało może przepaść, ale te ideały nigdy nie przepadną. Dlatego człowiek powinien rozwijać święte idee.

Ucieleśnienia miłości!

Wszyscy jesteście kopalniami miłości. Jednak ograniczacie swą miłość. Nigdy tego nie róbcie. Rozszerzajcie miłość coraz bardziej. Twoje życie stanie się doskonałe w takim stopniu, w jakim rozszerzysz swoją miłość i pozostaniesz w świętości. Spośród wszystkich rodzajów miłości najwyższa jest miłość do Boga. Kochamy swoją matkę, ojca, brata i siostrę, jednak taka miłość jest na poziomie ziemskim i fizycznym. Jest ona niczym chmury na niebie, które przychodzą i odchodzą. Natomiast miłość Boga jest stała. Co zyskujecie rozwijając w sobie miłość? Doznajecie błogości. Na ile rozszerzycie swą miłość, o tyle wzrośnie też wasza błogość. O ile ograniczycie swą miłość, o tyle ograniczona zostanie wasza błogość. Dlatego jeśli chcecie zaznać wiecznej błogości, coraz bardziej rozwijajcie w sobie miłość. Im bardziej rozwiniecie w sobie miłość do Boga, tym bardziej wypełnicie się błogością.

Bóg jest miłością, a miłość jest Bogiem.
Połączyć się z Bogiem możesz jedynie przez miłość.
Rozwijaj miłość i dojdź do najwyższego stanu niedwoistości.

Miłość jest niedwoista. Kiedy rozwijasz w sobie miłość, przyswajasz pierwiastek niedwoistości i doświadczasz jedności. Sarwata panipadam tat sarwatokszi siromukham, sarwata srutimaloke sarwamawrutja tisztati - rękami, nogami, oczami, głową, ustami i uszami Bóg przenika cały wszechświat. On jest wszędzie obecny. Powinniście to zrozumieć. Możecie dążyć do doczesnego wykształcenia, które jest przydatne do życia na tym świecie, ale powinniście też zdobyć duchowe wykształcenie. Siłą życiową duchowości jest miłość. Dlatego rozwijajcie w sobie miłość. Kiedy rozwiniecie w sobie miłość i współczucie, dotrzecie do najwyższego stanu - boskości.

Bhagawan zakończył swój dyskurs bhadżanem Hej Śiwa Śankara Namami Śankara.

Tłum. Grzegorz Leończuk
red. Bogusław Posmyk

Źródło: Sanathana Sarathi, lipiec 2012
(isdk)

Notka redakcyjna:
Niniejszy dyskurs nie występuje w serii Sathya Sai Speaks; został opublikowany w Sanathana Sarathi, July 2012.