W tych czasach nowoczesnej cywilizacji z każdym dniem narastają
różnorodne problemy. Świat na skutek rozwoju środków transportu i
komunikacji stał się mały. Jeśli w jednym miejscu są problemy, ich wpływ
odczuwany jest również w innych obszarach.
Zrozumcie tajemnicę umysłu
Życie stało się problemem nie do rozwiązania. Co jest tego przyczyną?
To, że człowiek chce dziś iść na łatwiznę. Nie rozumie problemów, jakie
napotyka na tej łatwej ścieżce. Ścieżka ta może zdawać się łatwa, ale
problemy, jakie przynosi, są bardzo trudne do pokonania. Każdy chce iść
na skróty. Jeśli kogoś boli głowa, chce tabletki, która natychmiast go
uleczy. Człowiek chce dzisiaj, aby wszystkie jego problemy łatwo się
rozwiązały. Chce w taki łatwy sposób dojść nawet do wyzwolenia. Czym
dokładnie jest ta łatwa ścieżka? Co znaczy rozwiązanie problemów, czym
jest chodzenie na skróty? Człowiek, który działa w ten sposób, nie
rozumie problemów, którym musi stawić czoła. W tym fizycznym, ziemskim
świecie, na ścieżce prawritti (doczesnej), nie jest on w stanie pojąć
nawet znaczenia małych słów. Słowa mogą być małe, jednak ich znaczenie
może być głębokie. Oto przykład. Używamy słowa nitjam, oznaczającego
'codziennie'. Chociaż jest to małe słowo używane w codziennej rozmowie,
ma głębokie znaczenie. Nitjam oznacza to, co prawdziwe, wieczne i
niezmienne we wszystkich trzech okresach czasu [przeszłości,
teraźniejszości i przyszłości]. Podobnie, każde słowo jest obdarzone
głębokim znaczeniem wewnętrznym.
Za te wszystkie problemy odpowiedzialne są też myśli człowieka, pełne
sprzeczności. Umysł ludzki jest bardzo specyficzny. Jest też bardzo
ważny i potężny. Jego działanie samo w sobie jest wielkim fenomenem. Nie
ma on własnej postaci. Występuje solo i gra podwójną rolę. W jednej
chwili daje szczęście, a w innej smutek. Na tym świecie nie ma miejsca,
gdzie umysł nie mógłby się znaleźć. Gdziekolwiek spojrzeć, odkrywa się
jego wpływ. Mocą swych myśli jest obecny wszędzie. Manomulam idam
dżagat - świat jest kreacją umysłu. Umysł człowieka odpowiada za jego
szczęście i smutek, zasługę i grzech. Dlatego wedanta głosi: Manah ewa
manuszjanam karanam bandhamokszajo - umysł jest przyczyną niewoli i
wyzwolenia człowieka. Kiedy zrozumiecie tajemnicę umysłu, będziecie
wolni od wszelkich kłopotów. Myślisz, że doznajesz szczęścia lub smutku
z powodu innych ludzi. Nie. Sam jesteś za to odpowiedzialny. Odpowiadają
za to twoje myśli. Obowiązkiem człowieka jest zrozumieć, że za wszystkie
jego radości i smutki odpowiada jego własny umysł.
Cechą ludzkiej rasy jest boskość
Na świecie żyje 8 milionów 400 tysięcy gatunków stworzeń. Należą one do
czterech rodzajów: andadża, pindadża, swedadża i udbidżdża. Te,
które rodzą się z jaja, są nazywane andadżami. Do tej kategorii należą
ptaki, mrówki, owady i gady. Takich gatunków jest 2 miliony 100 tysięcy.
Te, które rodzą się z łona matki, takie jak ludzie i zwierzęta,
nazywają się pindadża. One również mają 2 miliony 100 tysięcy gatunków.
Te, które rodzą się z potu noszą nazwę swedadża, a te, co rodzą się z
ziemi to udbidżdża. Każda z tych kategorii również liczy 2 miliony 100
tysięcy gatunków. Spośród tych 8 milionów 400 tysięcy gatunków,
najwyższe miejsce zajmuje istota ludzka. Dlatego jest powiedziane:
Dżantunam nara dżanma durlabham - spośród wszystkich żywych istot,
najrzadsze są narodziny w ludzkiej postaci. Dlaczego tak trudno zdobyć
ludzkie narodziny? Dlaczego ludziom przyznano tak wysoką pozycję wśród
wszystkich istot żyjących? Czy jest to spowodowane ich wyglądem,
inteligencją, bogactwem czy wykształceniem? Nic z tych rzeczy. Te rzeczy
nietrudno zdobyć z pomocą praktyki. Nawet małpę można wyćwiczyć tak,
żeby jeździła na rowerze, jak widać w cyrku. Nawet dzikie zwierzę - jak
tygrys - może zostać wytresowane tak, żeby pokornie siedziało na krześle
i słuchało rozkazów osoby odpowiedzialnej za przebieg pokazu cyrkowego.
Drogą ćwiczeń można zdobyć wiele takich umiejętności. Człowiek nie jest
wyjątkiem. Jaka więc cecha czyni człowieka tak doskonałym? Jedynie
człowiek ma zdolność uświadomienia sobie własnego, prawdziwego ja i może
pójść za swoją prawdziwą naturą i doświadczyć błogości. Ptaki i
zwierzęta nigdy nie mogą uświadomić sobie swojej wrodzonej boskości.
Ahara nidra bhadża maithunani samanjametat pasubir naranam.
Dżnianam naranam adhikam wiseszam dżnanena sunja pasubhir samana.
Jedzenie, spanie, strach i rozmnażanie się są wspólne ludziom i zwierzętom.
Ale mądrością obdarzony może być tylko człowiek.
Człowiek nie posiadający mądrości jest równorzędny zwierzętom.
Ten, komu brakuje mądrości i wiedzy, nie jest lepszy od zwierzęcia. Oto,
co odróżnia człowieka od ptaków i zwierząt. Co jest prawdziwą wiedzą?
Czy wiedza fizyczna, wiedza doczesna, wiedza książkowa czy też znajomość
pism świętych? Nie, nie. Prawdziwą wiedzą jest ta, która umożliwia
doświadczanie jedności. Adwajta darszanam dżnianam - mądrością jest
doświadczenie nie-dwoistości. Człowiek zdobywa dziś wiele rodzajów
wiedzy w dziedzinach muzyki, literatury, tańca, malarstwa, rzeźby,
fizyki, chemii, botaniki itd. Ale wszystkie one odpowiadają tylko wiedzy
doczesnej i świeckiej. Wiedza ta nie może cię poprowadzić do
samorealizacji. Odpowiada to prawritti (ścieżce zewnętrznej). Ty zaś
musisz iść niwritti (ścieżką wewnętrzną, duchową). Widząc swe ciało,
utożsamiasz się z tą postacią. Ale nie jesteś ciałem, tylko żyjesz w tym
ciele. Na podstawie swego wyglądu myślisz, że należysz do rasy ludzkiej.
Jaka jest rasa skóry? Jaka jest rasa krwi? Jaka jest rasa kości i
włosów? Jaka jest rasa pięciu żywiołów - ziemi, wody, ognia, powietrza i
przestrzeni - które tworzą twoje ciało? One nie należą do żadnej
określonej rasy. Jaka jest więc cecha rasy ludzkiej? Jej cechą jest
boskość. Używając tego ciała jako narzędzia, powinieneś zdać sobie
sprawę z tego mieszkańca swojego wnętrza i upowszechniać tę wiedzę na
świecie. Ciało jest kszetrą (polem), a mieszkaniec jest kszetradżnią
(znawcą tego pola). Nie możesz utożsamiać się z samochodem tylko
dlatego, że siedzisz za jego kierownicą. Tym samochodem jest ciało, a
mieszkaniec ciała jest kierowcą. Tym mieszkańcem jest zaiste sam Bóg.
Powinieneś czynić wysiłki, aby uświadomić sobie ten boski pierwiastek.
Ciało składa się z pięciu żywiołów i musi zginąć wcześniej czy później,
ale jego mieszkaniec nie doświadcza narodzin ani śmierci.
Mieszkaniec ten nie ma jakichkolwiek przywiązań i jest wiecznym świadkiem.
Prawdę mówiąc, tym mieszkańcem, w postaci atmy, jest zaiste sam Bóg.
Nikt nie może ukryć swych grzechów przed Bogiem
W tych nowoczesnych czasach ludzie przywiązują najwyższą wagę do ciała,
lekceważąc jego mieszkańca. Jest to przyczyną ich grzechów, cierpień,
kłopotów i niepokoju. Jeśli chcesz prowadzić spokojne i prawdomówne
życie, powinieneś próbować uświadomić sobie tego mieszkańca. Nie ma
innej drogi do tego, jak miłość do Boga. Upaniszady głoszą:
Śrunwantu wiśwe amritasja putra - słuchajcie, dzieci
nieśmiertelności! Ale ty uważasz się za zwykłego śmiertelnika, słabego i
bezradnego. To jest twoją słabością. Jesteś dużo lepszy nawet od bogów
nieba. Źródło boskości, jakie wyłania się z twego serca, jest nawet
lepsze niż ambrozja. Taka jest słodycz, wielkość i moc twojego serca.
Ale ty nie jesteś w stanie uświadomić sobie tej świętej, boskiej siły,
która jest w tobie.
Popełniasz grzechy i błędy, myśląc, że nikt nie wie, co robisz. Jakiż
wielki głupiec jest z ciebie! Inni mogą nie wiedzieć, ale czy możesz
ukryć swoje grzechy i błędy przed Bogiem? Nawet jeśli schowasz się w
łazience lub nakryjesz się jakimś pledem, nie możesz ukryć przed Bogiem
nic. Możesz ukryć to przed każdym, tylko nie przed Bogiem. Wszystkie
twoje błędy wracają do ciebie w postaci reakcji, odbicia i oddźwięku.
Ale ty zapominasz o błędach, jakie popełniasz i winisz innych za swoje
kłopoty i cierpienia. Nikt nie może uciec od skutków swych czynów.
Człowieku, czy możliwa jest ucieczka od skutków czynów?
Możesz zgłębiać pisma święte i oddawać cześć rodzimym bóstwom,
możesz iść do lasu i odprawiać pokutę,
ale ucieczka od skutków swoich czynów jest niemożliwa.
Dostaniesz tylko tyle wody, ile pomieści twoje naczynie bez względu na to,
czy zanurzysz je w małym jeziorze, czy w potężnym oceanie.
Jednak możliwa jest ucieczka od skutków swoich czynów - dzięki łasce
Boga. Łaska Boga może obrócić w popiół, w jednej chwili, góry grzechów.
Powinniście czynić wysiłki, aby zasłużyć na taką miłość i łaskę Boga.
Kiedy rozwiniecie tę boską więź z Bogiem, możecie pozbyć się dowolnego
rodzaju grzechów. To jest epoka kalijugi. W tych czasach to, co robisz
jedną ręką, wraca do ciebie w drugiej ręce. Nie musisz czekać na inne
narodziny, żeby otrzymać skutek tego, co robisz. Skutek jest pewny, ale
nikt nie potrafi powiedzieć jak, w jakiej postaci i w jakiej sytuacji
nadejdzie.
Musisz stawiać czoła następstwom swoich grzechów,
gdziekolwiek byś nie był, w lesie, na niebie, w mieście czy na wsi,
na szczycie góry czy pośród głębokiego morza.
Wykorzystaj obecne narodziny, by zwiększyć swoje zasługi
Nic z wyjątkiem boskiej łaski i miłości nie może ci pomóc uciec od
skutków twoich czynów. Stąd powinieneś czynić wysiłki, aby zdobyć miłość
i łaskę Boga. To właśnie musisz zdobyć. Inaczej będziesz tkwił w
niekończącym się cyklu narodzin i śmierci. Pieniądze mogą przyjść i
odejść. Poznanie boskości, kiedy przyjdzie, nigdy nie odejdzie. Musisz
zrozumieć trzy rzeczy: to, co przyszedłszy, nie odchodzi; to, co nie
wraca, skoro odeszło i to, co ani nie przychodzi, ani nie odchodzi. Czym
jest to, co nie odchodzi, jeśli przyszło? Jest to dżniana (mądrość). To,
co przychodzi i odchodzi, dżnianą nie jest. Podobnie tym, co nigdy nie
wraca, kiedy odeszło, jest adżniana (niewiedza). Tym, co nigdy nie
przychodzi i nigdy nie odchodzi jest boskość. Kiedy wejdzie do twego
serca, zostanie tam na zawsze. Studenci muszą pojąć te trzy rzeczy. To
niedobrze - mieć oddanie dla Boga przez jakiś czas, a potem -
obojętność. Nie jest to w ogóle bhakti (oddanie). Jest to tylko
powstająca z ego niewiedza. Ego jest tym, co przychodzi i odchodzi.
Grzesznik nie dba nawet o Pana Kajlasy, gdy ma mnóstwo majątku.
Patrzy ku Bogu tylko wówczas, gdy traci cały swój majątek.
Prawdziwym bogactwem nie są pieniądze, ale cnota (prawość). Pieniądz
przechodzi z rąk do rąk. Załóżmy, że ojciec wysyła ci przekazem
pieniężnym 500 rupii. Jesteś niesamowicie szczęśliwy i poruszony,
mówiąc: "Te pięćset rupii są moje". Wtedy ten banknot śmieje się z
ciebie i mówi: "Półgłówku, nie mam zamiaru zostać z tobą na stałe.
Wieczorem, kiedy udasz się do sklepu, ja pójdę do jakiejś innej osoby.
Widziałem wiele takich twarzy jak twoja, a zobaczę dużo więcej".
Czy pieniądze mogą pozostać na zawsze w jednym miejscu? Nie. Uciekają
jak woda pod twoimi stopami. Co jest prawdziwym bogactwem? Prawdziwym
bogactwem jest miłość, łaska i błogosławieństwa Boga. Kiedy zdobędziesz
to bogactwo, ono cię nigdy nie opuści. Dlatego powinieneś starać się
zdobyć to bogactwo. Tę szlachetną sposobność narodzin w ludzkiej postaci
osiągnąłeś w wyniku zasług zdobytych w wielu poprzednich wcieleniach.
Powinieneś robić właściwy użytek z tego bogactwa. Mało tego, powinieneś
powiększać to bogactwo coraz bardziej. Możesz powiedzieć, że masz
wszelkie prawo wydać 500 rupii, dane ci przez ojca. Ale na jak długo
wystarczy ci ta kwota? Jeśli będziesz dalej wydawał, zostaniesz z
niczym. Dlatego powinieneś pomnażać pieniądze, jakie dał ci ojciec.
Wedanta głosi: Kszine punje marthjalokam wiśanti - kiedy wyczerpiesz
swe zasługi, musisz wracać z nieba do świata śmiertelników. Kiedy twoje
zasługi wyczerpią się, przestajesz też zasługiwać na niebo.
Oto mały przykład. Jakaś osoba zostaje członkiem zgromadzenia
ustawodawczego i - po wygraniu wyborów - zasiada w sali posiedzeń. Ale
jak długo? Tylko pięć lat. Kiedy ta kadencja się kończy, musi z niej
wyjść; nie może pozostać członkiem zgromadzenia. Dlatego przed upływem
swej pięcioletniej kadencji powinien próbować zdobyć przychylność
ludzi, aby zostać wybranym ponownie. Podobnie, masz tę świętą sposobność
w następstwie swoich przeszłych zasług. W obecnym życiu powinieneś
również rozwijać święte uczucia, tak aby stawać się coraz to godniejszym
łaski Boga. Wtedy zasługi zgromadzone w twoim obecnym życiu zostaną
dodane do zasług z twoich poprzednich żywotów i zapewnią bezpieczeństwo
twojej przyszłości. Dlatego obecne życie musisz prowadzić w święty
sposób. Powinieneś pomnażać i potęgować miłość i łaskę, które już
otrzymałeś. Dopiero wtedy będziesz zawsze godzien łaski i miłości Boga.
Studenci!
Możecie zdobyć wiele stopni naukowych, podjąć rozmaite prace i
zgromadzić wiele majątku, jednak nic z tego nie jest trwałe. Po
otrzymaniu błogosławieństwa ludzkich narodzin, wasze życie będzie warte
zachodu tylko wtedy, gdy zdobędziecie dobre imię. Jeśli będziecie dalej
popełniać błędy i powtarzać je, kiedy się poprawicie?
Kiedyś pewien złodziej popełnił kradzież - ukradł dużo pieniędzy.
Otrzymał wyrok trzech lat więzienia. Kiedy odsiadka się skończyła,
kierownik więzienia rzekł do niego: "Jutro twoja odsiadka dobiegnie końca
i zwolnimy cię. Spakuj wszystkie swoje rzeczy i przygotuj się". Wówczas
złodziej złożył ręce jak do modlitwy i powiedział: "Proszę pana, niech
one zostaną tutaj, bo ja wkrótce wrócę". Co to znaczy? Oznacza to, że
znowu popełni kradzież i wróci do więzienia. Jak taki człowiek może
zostać uwolniony? Skoro człowiek popełni jakiś błąd i idzie do
więzienia, powinien starać się, żeby nie trafić tam z powrotem.
Kiedy spytasz kogoś, dlaczego przyjmuje lekarstwo, powie: "Przyjmuję ten
lek, aby wyleczyć się z choroby". Ale nie jest to właściwa odpowiedź.
Lekarstwo przyjmuje się po to, żeby nie musieć go przyjmować ponownie.
Oto poprawna odpowiedź. Ludzie mówią, że biorą leki, żeby wyleczyć się
z choroby. Ten lek może uleczyć jakąś określoną chorobę, ale potem może
ich dotknąć nowa choroba. Wtedy będą musieli brać inny lek. Dlatego
powinieneś starać się, by nie zachorować ponownie. Po co są ludzkie
narodziny? Narodziny ludzkie mają zapewnić ci to, że się ponownie nie
urodzisz. Oto poprawna odpowiedź. Dlaczego zdajesz egzamin? Po co pisać
egzamin, jeśli wiele razy nie udaje ci się go zdać? Piszesz egzamin po
to, żeby nie musieć pisać go ponownie. Powinieneś zrozumieć prawdziwy
cel tego życia i stosownie do tego postępować. Ale studenci nie wnikają
głęboko w te sprawy.
Pijcie nektar boskiej miłości
Studenci!
Wasze życie jest w istocie paramartiką (całkowicie rzeczywiste). Ale
wy prowadzicie życie wjawaharika (doświadczania). Skutkiem tego jest
pratibhasika (ułuda). Można to zobrazować przykładem oceanu, fal i
piany. Fale ciągle powstają w oceanie, jedna za drugą. Słony smak, który
stwierdza się w oceanie, jest obecny także w falach. Barwa fal jest taka
sama, jak oceanu. Podobnie, fale tworzą pianę. Wszystkie cechy oceanu
są obecne zarówno w falach i w pianie. W ten sam sposób fale wjawahariki
powstają z oceanu paramartiki, a piana pratibhasiki powstaje z fal
wjawahariki. Dlatego powinniście prowadzić życie wjawahariki z uczuciami
paramartiki.
Istoty ludzkie są falami powstającymi z oceanu sat-czit-anandy. Stąd też
jesteś ucieleśnieniem sat, czit i anandy. Sat oznacza byt, czit oznacza
świadomość. Jedność tych dwóch przynosi anandę (błogość). Pragniesz
szczęścia. W istocie sat i czit są w tobie obecne. Imię Baba bardzo
dobrze to obrazuje. BABA składa się z dwóch BA. To pierwsze B oznacza
byt, a A znaczy świadomość, drugie zaś B oznacza błogość, a drugie A -
atmę. Stąd więc Baba jest ucieleśnieniem sat-czit-anandy. W istocie
każda ludzka istota jest obdarzona tymi trzema pierwiastkami. Widzisz,
jak na twoich oczach umierają ludzie. Myślisz, że być może któregoś dnia
spotka cię taki sam los. Jest jednak tak, że twoje ciało może przepaść,
ale śmierć cię nie dotknie. Atma jest prawdziwa i wieczna. Nie ma
narodzin ani śmierci. Jako ucieleśnienie atmy, powinieneś starać się, by
stać się nieśmiertelnym. Co to oznacza? Czy to znaczy, że twoje ciało
powinno pozostać na zawsze? Twoje ciało może stracić życie, ale nie
powinno się nigdy rodzić ponownie. Ten, kto pije nektar boskiej miłości
nie narodzi się ponownie. Punar dżanma nawidjate - nie będziesz miał
ponownych narodzin. Oto do czego powinieneś dążyć. Kiedy siejesz w ziemi
ziarnko ryżu, wyrośnie z niego roślinka. Ale jeśli usuniesz łuskę i
posiejesz ją w ziemię, nie wykiełkuje. Przywiązanie do ciała jest tą
łuską. Jak długo będziesz miał tę łuskę przywiązania do ciała, będziesz
się rodził raz za razem. Punarapi dżananam punarapi maranam - rodzić
się raz za razem. Dlatego Adi Śankara rzekł:
Bhadża Gowindam, bhadża Gowindam,
Gowindam bhadża mudha mate,
Samprapthe sannihith kale,
Nahi nahi rakśati dukrun karane.
Głupi człowieku, śpiewaj imię Gowindy;
zasady gramatyki nie przyjdą ci na pomoc,
kiedy nadejdzie koniec.
O tępaku! Wątpiący Tomaszu! Nie jesteś w stanie zrozumieć
rzeczywistości. Śpiewaj imię Pana. Pij ambrozję miłości, zaznawaj
błogości i dziel ją z innymi. Oto główny cel ludzkiego życia. Po co
gromadzić bogactwo, budować pałace, robiąc to i tamto? W końcu musisz
odejść z tego świata z pustymi rękami. Nie możesz zabrać ze sobą nawet
garści prochu. Gdyby człowiek mógł zabrać ze sobą proch, nawet on byłby
racjonowany. Gdy umrzesz, nie będą trzymać twego ciała w domu, który sam
zbudowałeś . Taki jest los tego ciała. Jednak z pomocą tego ciała musisz
osiągnąć cel swego życia. Ciało jest śmiertelne, atma jest
nieśmiertelna. Dlatego powinieneś prowadzić nieśmiertelne życie. Co to
jest nieśmiertelne życie? Nieśmiertelne życie jest to obdarzone miłością
Boga. Jeśli masz miłość Boga, możesz osiągnąć wszystko.
Wraz ze świeckim wykształceniem i doczesną wiedzą, studenci powinni
rozwijać rozróżnianie i próbować zrozumieć atmę. Adhjatma widja
widjanam - prawdziwym wykształceniem jest wykształcenie duchowe.
Wszelkie rodzaje doczesnego wykształcenia są jak małe rzeki, które muszą
ostatecznie połączyć się z oceanem wiedzy duchowej. Nadinam sagaro
gathi - celem rzek jest ocean. Rzeka nie ma innego celu. Jednak rzeka
musi płynąć pomiędzy dwoma brzegami. Jeśli nie będzie żadnych brzegów
rzeki, nikt nie jest w stanie ocenić, ile domów i wiosek zostanie przez
nią zniszczonych. Życie ludzkie jest także jak głęboka i szybko płynąca
rzeka. Co trzeba zrobić, aby ta rzeka połączyła się z oceanem, nie
czyniąc nikomu krzywdy? Trzeba kazać jej płynąć pomiędzy brzegami wiary.
Samsajatma winasjati - kto wątpi, zginie; Śraddhawan labhate
dżnianam - człowiek o mocnej wierze zdobędzie mądrość. Powinniście być
wolni od wątpliwości. Nie powinniście dawać pola wątpliwościom i być
niewiernymi Tomaszami. Kiedy będziecie mieć mocną wiarę i uwolnicie się
od wątpliwości, rzeka waszego życia popłynie bezpośrednio do oceanu
boskiej łaski i złączy się z nim.
Bądźcie ostrożni w każdej chwili życia
Dzisiaj ludzie wykonują wiele sadhan, takich jak dżapa, dhjana i
słuchanie duchowych przemówień. Ale rzeka ich życia nie płynie ku
oceanowi boskiej łaski. Co jest tego przyczyną? Otóż to, że wszystkie
praktyki duchowe wykonywane są z doczesnymi uczuciami. Wszelkie
śpiewanie jest mechaniczne, jak z magnetofonu albo płyty gramofonowej.
Słyszycie jakąś smutną piosenkę z płyty gramofonowej, ale czy gramofon
płacze, kiedy jest grana? Podobnie, wszelkie sadhany stały się dzisiaj
sztuczne i mechaniczne.
Nikt nie może przewidzieć, co zdarzy się w następnej chwili. Dlatego
człowiek powinien być ostrożny w każdej chwili życia. Tasmat dżagrata
dżagrata - strzeż się, strzeż. Zastępca rektora mówił w swoim
przemówieniu o Adi Śankarze. Urodził się on w małej wiosce Kaladi. Nawet
kiedy stał się pitathipathim (głową math, klasztorów), Śankara nigdy
nie miał w sobie ani śladu ego, przywiązania ani zazdrości. A takie złe
cechy mogą w każdej chwili pokonać dowolną osobę. Dlatego wprowadził w
mathcie pewien zwyczaj. Otóż wyznaczył dwóch stróżów i polecił im
chodzić ciągle z jednego końca mathy w drugi, z kijem w ręku. Powiedział
im, żeby mijali się co dwie minuty, mówiąc: Tasmat dżagrata dżagrata
- bądźcie ostrożni, bądźcie ostrożni. Trzeci Śankaraczarja, zostawszy
naczelnikiem muthy, pomyślał sobie pewnego dnia: "Aha, mam tyle ziemi i
tak wielu ludzi oddaje mi cześć!". W chwili kiedy to uczucie pychy i ego
wzięło nad nim górę, usłyszał, jak jego stróże mówią: Tasmat dżagrata
dżagrata. Natychmiast przestrzegł samego siebie: "Niech cię ego nie
ponosi, strzeż się". Ty również powinieneś mieć się na baczności - w
każdej chwili życia - przed złem ego i pychy. Powinieneś mocno
przywiązać boską postać, liną jej imienia do słupa swego języka. Wówczas
Bóg zawsze będzie z tobą.
Boskie imiona Gowinda, Damodara i Madhawa są słodkie jak nektar. Kto to
jest Madhawa? Ma oznacza Maję, boginię Lakszmi i Matkę Ziemię. Dhawa
znaczy mistrz. Stąd Madhawa oznacza męża bogini Lakszmi i Pana Maji oraz
Matki Ziemi. Takie jest wewnętrzne znaczenie słowa Madhawa. Kiedy
trzymasz się Go mocno, możesz osiągnąć zwycięstwo nad całym światem.
Języku, znawco smaku! Jesteś bardzo święty.
W najbardziej przyjemny sposób mów prawdę.
Śpiewaj bezustannie boskie imiona Gowindy, Madhawy i Damodary.
To twój najważniejszy obowiązek.
Język jest tak bezinteresowny, że jeśli położysz na
nim coś bardzo słodkiego i wyśmienitego, on od razu posyła to do
żołądka, aby przekazać esencję pożywienia wszystkim członkom ciała. Gdy
natomiast położy się na języku coś cierpkiego, on od razu to wypluwa. Co
więcej, język jest obdarzony wielkim zmysłem cierpliwości:
Cierpliwość jest prawdą, cierpliwość to prawość,
cierpliwość jest nauką głoszoną przez Wedy,
cierpliwość to niekrzywdzenie, cierpliwość jest ofiarą,
cierpliwość daje szczęście i niebiańską błogość.
W istocie, cierpliwość jest wszystkim, we wszystkich światach.
Rozwijaj serdeczny i nierozdzielny związek z Bogiem
Język jest obdarzony wielką cierpliwością. Dlaczego? Miękki język jest
zamknięty pomiędzy 32 ostrymi zębami, które mogą go pociąć, o ile nie
porusza się uważnie. Powinieneś także zachowywać się jak ten język,
kiedy otaczają cię podli ludzie. Ponieważ język jest obdarzony
cierpliwością, nigdy nie jest wystawiony na niebezpieczeństwo. Zęby
kiedyś wypadną, ale język pozostanie. Co więcej, język zawsze zachowuje
swoją godność i cześć. Nie chodzi z miejsca na miejsce jak koty i
szczury. W czasach zarówno szczęścia, jak i niebezpieczeństwa, we
wszystkich okolicznościach, zawsze pozostaje na swoim miejscu i nie
opuszcza go. Sam możesz zauważyć, że niezależnie od wypowiadanych przez
nas słów, język nie opuszcza ust.
Dlatego jest wysławiany jako Dżihwe rasagne madhuraprijatwam...
"Języku, słuchaj uważnie - jesteś znawcą smaku! Potrafisz mówić tak
słodko i łagodnie. Jesteś taki wspaniały. Cnót, jakie posiadasz, nie
znajdzie się u nikogo innego".
Ty również powinieneś zdobyć nagrodę Nobla boskiej miłości i łaski,
poprzez naśladowanie przykładu, jaki daje język. Rozwiń serdeczny i
nierozdzielny związek z Bogiem. W istocie powinieneś stać się z Nim
jednością , nie dając pola dwoistości. Kiedy zaznasz jedności w
różnorodności, twoje życie stanie się pełne znaczenia. Na tym polega
zasada adwajty [niedwoistości], sformułowana przez Adi Śankarę. Nie
akceptuj dwoistości. Człowiek z podwójnym umysłem jest na wpół ślepy.
Lepiej być całkiem ślepym niż półślepym. Jeśli jesteś na wpół ślepy,
stajesz się jak kruk. Ma on bardzo długi dziób, który przesłania mu
wzrok. Z tego powodu jego prawe oko nie widzi, co jest po lewej stronie,
a lewe oko nie widzi, co jest po prawej. Stąd nie umie on patrzeć prosto
i ciągle porusza szyją, to w jedną, to w drugą. Cechą kruka jest
niestałość. Nie powinieneś tolerować takich cech właściwych dla ptaków i
zwierząt. Ciągle przypominaj sobie: "Jestem człowiekiem, nie jakimś
zwierzęciem albo ptakiem". Rozwijaj mocną wiarę w swoją boską naturę.
Wówczas będziesz wolny od niestałości i wszystkich innych cech zwierzęcych.
Bhagawan zakończył swój dyskurs bhadżanem Madhura madhura murali Ghana szjama...
Tłum. Grzegorz Leończuk
red. Bogusław Posmyk
Źródło: Sanathana Sarathi, październik 2013
(isdk)
Notka redakcyjna:
Niniejszy dyskurs nie występuje w serii Sathya Sai Speaks; został opublikowany w Sanathana Sarathi, October 2013.
