Pan inkarnował, aby pobłogosławić Balego, a nie po to, by go zgubić. Zatem gdy pierwszym krokiem przekroczył ziemię, a drugim - niebo, wtedy postawił stopę na głowie Balego i przyjął to jako trzeci krok. To uwolniło Balego od powtarzającego się cyklu narodzin i śmierci.

Jednak Bali wyraził ostatnie życzenie, które miało trwać, a które Pan zgodził się spełnić. Modlił się: "Panie, pozwól mi co roku w określonym dniu przychodzić do Kerali, którą władałem, abym mógł zobaczyć ludzi, których kocham, i ziemię, którą pielęgnuję w swoim sercu". W tym dniu przypada Onam. Gdy słowo śrawanam [pomyślny] odnosi się do miesiąca Śrawanam, staje się on miesiącem Czingam, a gdy określa ono gwiazdę, z jaką tego dnia łączy się księżyc, przyjmuje ono nazwę Onam - Śrawanam, Wanam, Onam. Bali wybrał na coroczne odwiedziny Kerali dzień gwiazdy Śrawanam w miesiącu Śrawanam.

Oto lekcja, jaką przekazuje Onam - życie spędzone bez oddania dla wszechmogącego Pana to żałosne marnotrawstwo. Porzucając utożsamianie się z ciałem i z tym, co go dotyczy, człowiek musi zaangażować się w sprawy ducha. Tylko to ukaże mu jego rzeczywistość - atmę. Gdy tylko połączy się ze swoim źródłem (atmą), będzie musiał zrobić jeszcze jeden krok, aby odkryć, że ta sama atma jest rzeczywistością u wszystkich. W ten sposób człowiek uświadamia sobie jedność, która jest prawdą, jedność, która jest Bogiem.

Król Bali, którego mieszkańcy Kerali przyjmowali z radością w swoich sercach i domach w dniu święta Onam, posiadał niezachwianą wiarę w Boga. Służył swoim poddanym tak, jakby naznaczył Go Bóg (Narajana). Ofiarował Bogu z największą radością wszystko, co zdobył, wszystko, co miał, a także siebie. Rozproszył chmury ignorancji i wzniósł się na wyżyny najwyższej mądrości. Jego jaźń rozszerzyła się tak bardzo, że połączyła się z boską świadomością. Czystość prowadzi do jedności, a jedność - do zjednoczenia się z boskością. Oto przesłanie, jakie niesie ludziom święto Onam i opowieść o Balim.

Z dyskursu wygłoszonego 28.08.1985 r.