Zdarzyło się tak, że Kriszna odłożył flet i oznajmił, że już na nim nie zagra. To długa historia, której nie można znaleźć w książkach. Muszę wam ją opowiedzieć, gdyż może to opisać tylko Osoba, która tego doświadczyła.

Panna młoda imieniem Niradża przyszła do Gokulam jako synowa rodziny Gopa. Gdy tylko spojrzała na tłum rozentuzjazmowanych gopik obserwujących taniec Radhy z Kriszną w ukwieconej altanie w pobliżu wzgórza, boska obecność tak bardzo ją urzekła, że nie była już tą samą osobą.

Innego dnia nad rzeką Jamuną Niradża zobaczyła Krisznę, który strugał flet z trzciny wyjętej z bambusowej altanki, i usłyszała jak na nim gra! Och, jaki ogromny zachwyt to wzbudziło! To było wezwanie do przekroczenia więzów materialnych, aby wyzwolić się z pęt ziemskich dążeń. Teraz Niradża nie troszczyła się o nikogo. Upajała się Bogiem, jej umysł w pełni koncentrował się na Panu, którego tam umieściła.

Mijały lata. Nanda, Jaśoda i Radha odeszły z tego świata. Niradża miała teraz 52 lata. Pewnego dnia rozpaczliwie modliła się do Kriszny: "Nie mogę już dłużej znieść tego życia w samotności. Moje oczy wyschły i już nie ma w nich łez, aby ta miłość wciąż kwitła. Moje serce szybko zamienia się w pustynię. Przyjdź, o Panie, przyjdź i ocal mnie, zabierz mnie do siebie".

Kriszna usłyszał tę modlitwę. Odpowiedział na pragnienie Niradży i tak słodko zawołał ją po imieniu, że jego głos napełnił ją nowym życiem. W bambusowej altance unosił się zapach boskiej chwały.

— Czego pragniesz? — zapytał Kriszna.

— Co jest celem życia? — zapytała Niradża.

— Zjednoczenie z Bogiem — odpowiedział Kriszna.

— Zatem pozwól mi połączyć się z tobą... ale zanim to nastąpi, zanim moja miłość połączy się z twoją miłością, pozwól mi przez chwilę posłuchać, jak grasz na flecie.

Kriszna uśmiechnął się i przeprosił, że nie wziął fletu. Lecz widząc pragnienie Niradży, wyciągnął trzcinę z bambusowej altanki, odpowiednio ją przełamał i bardzo szybko zrobił z niej flet. Z Niradżą na kolanach, Kriszna tak melodyjnie grał na flecie, że całe Gokulam, a nawet cały świat zanurzył się w nieskończonej radości. Gdy Kriszna skończył grać, Niradża osiągnęła najwyższą błogość i nie była już ograniczoną pojedynczą gopiką oddzieloną od niego.

Kriszna odłożył flet i powiedział, że już na nim nie zagra. To historia jednej gopiki. Historia każdej gopiki będzie na swój sposób interesująca, ponieważ wszystkie przeszły tak wielką przemianę na skutek oddania, jakie okazywały Panu.

Sathya Sai Speaks, tom 3, rozdz. 19; z dyskursu wygłoszonego 12.08.1963 r.